ขนาดว่าตอนนี้อยู่ที่บ้านของฉันแท้ๆ เขายังกล้า ฉันละเชื่อจริงๆ
“นายหยุดคิดถึงลามกกับฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ” ฉันชี้หน้าบอก สายตาของเขามันแสดงออกชัดเจนว่ากำลังอยากทำอะไร
“คิดอะไรฉันเปล่า เมื่อกี้เห็นแมงสาบอยู่ในห้องก็เลยอยากให้เธอมาไล่มันออกไป” คิดว่าคำพูดของตัวเองมันน่าเชื่อตายละมั้ง เหตุผลไร้สาระสิ้นดีคงลืมไปแล้วว่าตอนยืนอยู่หน้าประตูตัวเองถามฉันว่าอะไร
“ไหนล่ะรีบหาสิระวังถูกมันกัดตายนะ” ฉันแสร้งใช้สายตาสาดมองไปรอบๆ ห้องแล้วพูดเหน็บ
“มันคงวิ่งออกไปตอนเธอเปิดประตู”
“อ๋อหรอ ถ้าอย่างนั้นก็คงไม่มีอะไรแล้วใช่ไหมฉันจะได้กลับห้อง”
“มี”
“อะไรอีก!!”
“จิ้งจกเกาะอยู่ตรงนั้นเธอช่วยเอามันออกไปที” ครั้งนี้ไม่ใช่การแสดงหรอกนะ สงครามน่ะกลัวจิ้งจกจริงๆ มันน่าเหลือเชื่อมากเลยใช่ไหมล่ะ
“ถ้าเอาออกให้นายต้องปล่อยฉันกลับห้อง” ฉันรีบเสนอข้อแรกเปลี่ยนเพื่อให้ตัวเองได้ออกไปจากห้องนี้เร็วๆ
“เออ! ตกลง” ส
