สงครามมองหน้าฉันนิ่งๆ คล้ายกำลังกล่าวหาอะไรอยู่สักอย่าง ก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ แล้วใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้ม
“ปกติเธอก็เห็นแก่เงินอยู่แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้”
“………” ไม่คิดว่าเขาจะใช้คำพูดร้ายๆ แบบนี้กับฉัน อย่างน้อยๆ ก็เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเราบ้างสิ
ถึงจะเห็นแก่เงินแต่ก็ทำงานให้เขานะ ไม่ได้ขอฟรีๆ สักหน่อย
“ไม่พอใจที่ฉันเรียกเงินหรอ ? แล้วที่เสนอมาตัวนายเองก็มีแต่ได้กับได้ ฉันคือฝ่ายเสียหายนะ”
“ฉันไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอจะตอบตกลงมีความสัมพันธ์แบบนั้น….กับฉัน”
“ก็นายเป็นคนเริ่มพูดชักชวน”
“แค่…คิดว่าเธอจะรักศักดิ์ศรีของตัวเองมากกว่านี้”
“สงคราม!!” คำพูดนั้นทำให้ฉันกำหมัดแน่น เหมือนกำลังโดนดูถูกไม่มีผิด
ฉันพยายามหายใจเข้าออกลึกๆ สงบสติอารมณ์ แล้วพูดอย่างใจเย็น “ในเมื่อนายเสนอ ฉันที่ไม่มีอะไรจะเสียก็ตอบรับหรือที่พูดแบบนั้นแค่คิดจะลองใจฉัน?”
สงครามเพียงแค่มองฉันด้วยแววตาที่เย็นชา
