EP.2 ยิ่งยากยิ่งอยากได้
1337 คำ
พรึบ! เสียงคนมานั่งเก้าอี้ด้านหน้าฉัน
"คุณติณย์ ไม่ขึ้นข้างบนเหรอครับ" ฉันที่ก้มหน้าจัดเตรียมของก็ได้ยินแบงค์พูดคุยกับคนที่เพิ่งนั้งลง
"ไอ้พีทไม่อยู่" และเมื่อฉันได้ยินเสียงทุ่มต่ำนั้น จู่ ๆ ใจฉันมันก็เต้นแรงขึ้นมาทันทีแบบไร้สาเหตุ
ควับ!
"แต่ก็ต้องขอบคุณมันนะ...ที่มันไม่อยู่"
แต่พอฉันเงยหน้าขึ้นมองเท่านั้นแหละ เหมือนไฟรอบตัวได้ดับลงและสาดส่องมาที่เขาเพียงคนเดียว เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มเบสหนักๆ กลับหายไป ได้ยินเพียงเสียงของเขา "แต่ก็ต้องขอบคุณมันนะ...ที่มันไม่อยู่" ก้องกังวาลอยู่ในหัวตลอดเวลา
เขามองฉันอยู่ก่อนแล้ว... และตอนนี้ เราก็กำลังสบตากัน...
เหมือนว่าหัวใจของฉันมันก็หยุดเต้นเอาซะดื้อๆ ฉันเผลอยิ้มออกมาบางๆ เช่นเดียวกับคนด้านหน้า เขากำลังยิ้มที่มุมปากและจ้องมองมาที่ฉันไม่ละสายตา
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก!
และหัวใจของฉันมันก็มาเต้นอีกครั้ง แต่มันเต้นรัว จนจะระเบิดออกมาอยู่แล้วเพราะว่าเขา...
เขาก็คือคนนั้น คนที่ฉันแอบชอบ...
ก่อนหน้า...
"วันนี้ไอ้พีทไม่มา ฉันจะนั่งข้างล่าง" เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอกการ์ดประจำตัวด้วยท่าทางเรียบนิ่ง
"ครับ" การ์ดสองคนเอ่ยตอบรับก่อนจะก้มหัวให้และเดินไปหามุมลับๆ ที่พอจะมองเห็นเขาได้
ติณย์ หนุ่มหล่อหน้าใสมาดเข้ม นักธุรกิจมหาเศรษฐีรวยอันดับต้นๆ ของไทย แต่เบื้องหลังธุรกิจของเขาก็ไม่ได้ใสไปซะทุกอย่าง เขาจึงต้องมีบอดี้การ์ดตามไปด้วยทุกที่
ตึก
ตึก!
เท้าหนาก้าวเดินเข้ามาด้านใน กวาดสายตาคมนิ่งเพื่อมองหาที่โต๊ะที่เหมาะ และเขาก็พบกับมุมอับลับสายตาผู้คน มีเพียงแค่เขาที่สามารถมองเห็นได้ทั่วร้าน
"อ้าว ไอ้ติณย์" แต่ก็ยังไม่คลาดสายตารุ่นพี่หนุ่มของเขา
"ไอ้เสี่ยไนท์ นั่งดิ" ไนท์ คือรุ่นพี่ที่สนิทกัน
"ทำไมนั่งนี้ได้" เขานั่งลงตรงข้ามและจัดชงน้ำเมาให้ตัวเองเสร็จสรรพ
"ไอ้พีทไม่มา ก็เลยลองเปลี่ยนบรรยากาศดู" ติณย์เอ่ยเสียงเรียบ สายตาคมกวาดมองไปทั่วร้านพร้อมแก้วเหล้าที่อยู่ในมือ
ติณย์มักจะมาที่นี้เป็นประจำทุกวันหลังจากที่เลิกงาน ด้วยเหตุผลที่ว่าอยากมาผ่อนคลายจากงานที่เคลียดและหนักมาตลอดทั้งวัน การเป็นเขามันไม่ได้ง่าย...
"เหงาแย่ กูเรียกสาวๆ ให้"
"ไม่ต้อง กูเบื่อแล้ว ได้จนจะหมดร้านแล้ว" เขาเอ่ยตัดบทรุ่นพี่หนุ่มออกไปเรียบๆ พร้อมกระดกยกแก้วในมือรวดเดียว
"มึงนี้ สมแล้วจริงๆ กับฉายาเพล์บอยเจ้าชู้ตัวพ่อที่สุดในกลุ่ม"
"หึ!"
ได้ยินดังนั้นคนที่โดนเอ่ยชมก็ยกยิ้มขึ้นที่มุมปากพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ สายตาคมก็เผยถึงความร้ายกาจออกมาทันที
ติณย์ไม่ได้ภูมิใจอะไรกับฉายานี้ที่ได้มา แต่ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริงเขาก็ไม่ปฏิเสธ และในกลุ่มที่ว่า มีติณย์ และเพื่อนสนิทอีกสองคน นั้นก็คือ เซนที่ตอนนี้เป็นผู้บริหารโรงแรมดัง และพีทเจ้าของผับแห่งนี้ ทั้งเซนและพีทที่ว่าเสือแล้วยังต้องยอมให้กับเขา ผู้ที่ไม่เคยเอาใครซ้ำหน้า และเขาต้องได้ทุกคืน
อึก อึก~
เมื่อบทสนทนาจบลง ต่างคนก็ต่างเงียบนั่งดื่มกันไปตามประสาคนมาผ่อนคลาย สายตาร้ายของติณย์กวาดมองไปรอบๆ มองผู้คนมากมายที่กำลังหลังไหลเข้ามา บ้างก็มองสาวสวยยืนเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกไปมา แต่ก็ยังไม่มีใครถูกใจเขาสักคน
"ต้องการให้เชอรี่นั่งเป็นเพื่อนไหมคะ" จู่ๆ ก็มีเสียงหวานดังขึ้น ทำให้ติณย์และไนท์ละสายตาจากจุดสนใจ หันมามองยังหญิงสาวร่างบางหุ่นเอ็กซ์ข้างๆ
ติณย์กวาดสายตาเรียบนิ่งมองหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงนิ่งเรียบ
"ไม่"
สิ้นคำนั้น หญิงสาวก็เดินหน้าแตกออกไปในทันที
ติณย์ก็หันกลับมาสนใจแก้วในมือตามเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ทำไมว่ะ ออกจะเอ็กซ์"
"ไม่ถูกใจ" เขาตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งเช่นเดิมถ้าเทียบกับเมื่อก่อนเขาอาจจะได้หมดไม่ว่าสาวคนไหน แต่พอมาตอนนี้เขาอยากจะเลือก เลือกคนที่ถูกตาต้องใจเขามากที่สุด
ไม่นานที่สายตาคมกวาดมองไปรอบๆ ทันใดนั้นก็ไปสะดุดเจอกับกวางน้อยที่เขาตามหา ติณย์ยกยิ้มอย่างเปิดเผย เผยให้เห็นลักยิ้มเสน่ห์ทั้งสองข้างแก้ม สายตาร้ายกรุ่มกริ่มมองตรงไปยังเป้าหมายไม่ละสายตา
"ตาไวใช้ได้นี้หว่า" ไนท์ที่มองตามสายตาร้ายกาจนั้นไป ก็พบกับต้นตอที่ทำให้เสือร้ายตัวนี้ยิ้มออกมาไม่หุบ
อึก อึก~
แก้วในมือถูกกระดกแล้วกระดกเล่า ในขณะที่ติณย์กำลังซุ่มมองดูเหยื่อ ภาพของสาวบาร์เทนดี้หน้าใส ผิวขาวนวล ตัดกับชุดหนังสีดำและผมสีดำขลับตรงยาวสลวย กำลังชงเครื่องดื่มให้แก่ลูกค้าหนุ่มมากมายหลายคนที่ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่เข้าไปสั่งเครื่องดื่ม แต่ที่เเข้าไปเพื่ออยากจะพูดคุยกับเธอมากกว่า
"ท่าทางกวางตัวนี้ จะจับยากว่ะ" ไนท์ที่คอยสังเกตุเหตุการณ์อยู่ด้วยก็เอ่ยขึ้น เพราะไม่ว่าใครจะพยายามเข้าหาเธอแค่ไหน เธอก็สามารถเอาตัวรอดจากนักท่องราตรีพวกนั้นได้ทุกคน
"ยากไม่ยากก็คอยดู" ติณย์ที่เห็นเช่นนั้นก็นึกท้าทาย ยิ่งยากก็ยิ่งอยากได้
อึก อึก~ ติณย์กระดกแก้วในมือและมุงเดินตรงไปยังเป้าหมาย
ปัจจุบัน...
"วอดก้า 2 " ใบหน้าหล่อยกยิ้มเผยลักยิ้มทั้งสองข้างเมื่อดูท่ากวางน้อยที่เขาต้องการ น่าจะโดนเขาตกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"ขะ ค่ะ" เสียงนุ่มหวานเอ่ยตอบลูกค้าหนุ่มหล่อด้านหน้าตะกุกตะกัก เพราะเมื่อครู่เธอกำลังตกอยู่ในภวังค์ในห้วงแห่งความคิด คนที่เธอเพ้อฝันหาตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ได้มานั้งยิ้มสบตากับเธอตรงหน้านี้แล้ว
ใจดวงน้อยของต้นหวานเต้นถี่ และรัวแทบจะหลุดออกจากอก แต่ก็ต้องเก็บอาการเหล่าซุกซ่อนไว้
"นี้ค่ะ" ท่าทางขาดความมั่นใจดูจะไม่ใช่ต้นหวานนี้ เธอก็เพิ่งจะเผยออกมาครั้งแรก มือเล็กยื่นแก้ววอดก้าสองใบให้กับชายตรงหน้า หากสังเกตุดีๆ จะพบกับอาการมือสั่นของเธอ
หมับ! มือเรียวที่กำลังจะชักออกก็โดนฝ่ามือหนาของติณย์กุมไว้พร้อมกับแก้วที่อยู่ในมือของร่างบาง
หากเป็นลูกค้าทั่วไปต้นหวานเธอจะรีบชักมือออกทันที แต่กับเขา... เธอกำลังหัวใจเต้นแรงหน้าร้อนผ่าวและยินยอมให้เขาจับอยู่อย่างนั้น
"ดื่มเป็นเพื่อนผมสักแก้วนะครับคุณ..." สายตาร้ายส่งออกมาอย่างเปิดเผยว่าสนใจคนตรงหน้า พร้อมกับกุมมือเรียวแน่นและเลื่อนแก้วนั้นเข้าหาตัวเธอ
"ต้นหวานค่ะ" เสียงหวานดั่งชื่อตอบออกไปพร้อมกับสายตาหวานปานน้ำผึ้งให้กับชายตรงหน้า
"ผมติณย์" เสือร้ายในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นผู้ชายอบอุ่นส่งสายตาหวานละมุนให้เหยื่อได้ตายใจ
___________________________
- ผู้เขียน
