“ขอบคุณนะคะคุณได”
“เรียกผมว่าปุริมก็ได้ครับ ชื่อเล่นผมสงวนไว้ให้คนในครอบครัว”
กอดอุ่นจะยิ้มก็ยิ้มไม่ออก ใบหน้ากลายเป็นเหวอไปเลย ไม่คิดว่าปุริมจะพูดจาหักหน้าตนเองแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อกี้ยังช่วยพูดกับการ์ดให้ได้เข้าไปในงานเลี้ยงอยู่เลย หรือบางทีปุริมอาจทำให้เรื่องความสัมพันธ์ดูยากขึ้น เพื่อท้าทายความสนใจที่มีต่อเขา กอดอุ่นคิดได้แบบนั้นแล้วก็ส่งสายตาสุภาพ ห่างเหินให้ปุริมทันที ควรต้องเดินตามเกมเขาไปก่อน
“เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะคุณปุริม หากคุณไม่สะดวกใจให้กอดอุ่นเรียกคุณว่าคุณได ต่อไปกอดอุ่นก็จะเรียกว่าคุณปุริมนะคะ”
ปุริมไม่ได้ตอบรับอะไร เขาเดินเลี่ยงไปลาแขกคนหนึ่งที่มาร่วมและกำลังจะกลับ กอดอุ่นมองตามแล้วก็ยกไหล่ นางแบบสาวหมุนตัวเข้าไปในงาน เข้ามาได้แล้วกอดอุ่นก็พบว่าแขกผู้ใหญ่ส่วนใหญ่กลับไปกันหมด ที่มีเหลืออยู่ก็เมาแล้วทั้งนั้นเกือบ 90% ของคนในงาน
แล้วเจ้าบ่าวเจ้าสาวหายไปไหน
“คุณอุ่นทำไม
