“เจ้าว่าอย่างไรนะ จะให้ข้าเผาร้านค้าของนางในตลาดเช่นนั้นหรือ?” กวงซือเหมินแสร้งทำท่าตกใจ อันที่จริงการจัดการกับศัตรูทางการค้าที่โหดร้ายกว่านี้เขาก็เคยทำมาแล้ว นี่แค่เผาร้าน มันเล็กน้อย แต่เรื่องอะไรเขาจะต้องลงมือคนเดียว ทุกคนที่คิดว่าเซิ่นซิงเหยียนเป็นศัตรูก็ต้องมาร่วมด้วยช่วยกันสิ
“ข้าว่าเรื่องนี้ไม่เหนือบ่ากว่าแรงท่านหรอก เถ้าแก่กวง” จูลี่หลินยุ
กวงซือเหมินหรี่ตามองประเมินสตรีตรงหน้า ใบหน้างามสะคราญภายนอก แต่ภายในก็เน่าเฟะสิ้นดี นี่ล่ะเนื้อแท้ของคน ตัวเขาเองก็ไม่ได้ปฏิเสธว่าตนเองนั้นดีไปกว่านางสักเท่าไหร่หรอก ใครริอ่านมาเป็นศัตรูกับเขามันผู้นั้นต้องพังพินาศ
“เรื่องนี้จะว่าง่ายก็ไม่ง่าย” กวงซือเหมินพูดพลางยกยิ้มมุมปาก
จูลี่หลินขมวดคิ้วจนหน้าผากเป็นรอยย่น
“ทำไมรึ?”
“ก็เพราะนางได้เข้าเฝ้าฮ่องเต้น่ะสิ นางอาจจะหลอกตีสนิทกับฮ่องเต้ แล้วหาทางเล่นงานพวกเรา”
“ข้าไม่ยอมหรอก ข้าต้องหาทางเล่น
