ญาณิศาหายใจหอบถี่หลังจากที่ได้รับอิสระ ใบหน้างดงามแดงก่ำทั้งอายทั้งเจ็บใจตัวเองที่เผลอสนองตอบรสจูบของเขาอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ แต่เมื่อตระหนักได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นจากความเมาของอีกฝ่าย ดีไม่ดีพรุ่งนี้เขาอาจจะจำสิ่งที่เขาได้ทำกับเธอวันนี้ไม่ได้ก็พาให้รู้สึกใจเสีย
แต่กระนั้นสิ่งที่เธอควรจะทำทันทีที่ได้สติกลับคืนมาคือการดีดตัวออกจากตักกว้างแล้วเอ่ยลาเขาให้เร็วที่สุด
“หะ…หัวหน้าเมาแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
พูดจบก็ไม่รอฟังคำอนุญาต หญิงสาวก้าวยาวๆออกจากห้องของเขาไปอย่างรวดเร็ว ไม่ลืมที่จะปิดประตูตามหลัง ปล่อยให้นัยน์ตาคมกริบมองตามกระทั่งลับร่างบางไป
................................................................
หลังจากค่ำคืนที่แสนปวดร้าวผ่านพ้นไป ภูมินท์ก็กลับมาค้นหาร่างลูกน้องต่อ ถึงแม้ทางศูนย์จะส่งเฮลิคอปเตอร์ดับไฟมาช่วยก็ไม่ได้มีความหมายอะไรอีกต่อไป เพราะไฟป่าที่โหมหนักตลอดระยะเวลาสามวันสามค
