ช่วงเวลาหลายวันทีผ่านมาอ้นนั้นแท่บเป็นเงาตามตัวของจ็อบ ไม่ว่าจ๊อบจะไปไหนก็จะเอาอ้นไปด้วยเสมอ บางครั้งก็ไม่ใช่งานที่ต้องเอาเลขาไป จ็อบก็ยังเอาอ้นไปด้วยอย่างไม่สนใจใคร ซึ่งก็สร้างความอึดอัดให้อ้นพอสมควร แต่ในวันนี้อ้นก็ยังต้องเดินทางไปพบลูกค้ากับจ็อบเช่นเดิม หลังจากนั้นจ็อบก็พาอ้นไปกินอาหารที่ร้านไม่หรูเหมือนอย่างแต่ก่อน และได้ดื่มเบียร์ไปสองขวดจนเริ่มตึงๆ แต่เขาก็รู้ตัวว่าต้องมาส่งอ้นที่หน้าโรงงาน จ็อบจึงหยุดดื่มและขับรถมาส่งอ้น
“เป็นไงบ้างทำงานกับผมมาหลายวันแล้ว”
“ก็ดีครับ”
“แต่ผมว่าไม่ดีนะ”
“ดีจริงๆครับบอส”
“ถ้าดีจริงอ้นต้องพูดเยอะกว่านี้ ไม่ใช่ ครับบอส ใช่ครับบอส พูดเป็นอยู่แค่นี้ ผมอยากให้อ้นพูดเล่นกับผมบ้างได้ไหม”
“ได้ครับ”อ้นรู้สึกแปลกใจที่จ็อบเปลื่ยน สรรพนามของเขาเป็นอ้น ไม่ใช่คุณแต่อย่างก่อน
“ลองพูดซิ อยากฟังว่าจะพูดอะไร”จ็อบหันมามองอ้นแวบหนึ่ง เพราะเขายังขับรถอยู่จึงไม่สามา
