อัครินทร์ไม่ได้ตัวจตุพรมาที่เกาะรังนกง่ายดายอย่างที่คิด เพราะว่าแผลของอีกฝ่ายที่โดนยิงติดเชื้อต้องเข้ารักษาที่โรงพยาบาลหลายวัน... เขาซึ่งเป็นคนที่ยิงเองเสียใจอย่างสุดซึ้งที่พลั้งมือยิงจตุพรไป... ตอนนั้นอารมณ์ชั่ววูบหนึ่งของเขารู้สึกโกรธมากที่จตุพรจะไปเผากระท่อมรินจันทร์อันเป็นที่รักของมารดาเขา หากไม่อย่างนั้นเขาคงไม่โกรธจนต้องทำร้ายจตุพรแน่...
หลังจากรับโทรศัพท์แจ้งข่าวจากคนรายงานทางฝั่งอัครินทร์ก็หลับตาลงอย่างอ่อนใจ... เขาน่าจะรู้ว่าจตุพรอ่อนแอแค่ไหน ตอนเด็กจตุพรผอมกะหร่อง ไม่ค่อยมีเพื่อนคบคนขี้โรคอ่อนแออย่างเขามากนัก แต่ด้วยที่มีฐานะทำให้ได้ของเล่นและเครื่องเล่นเกมดีๆ มาที่โรงเรียนด้วยเสมอ เพื่อนอยากเล่นก็แย่งชิงเอาดื้อๆ เพราะเห็นว่าเขาอ่อนแอ หากจตุพรเป็นคนสู้คนไม่ยอมแพ้ ต่อสู้จนได้เรื่องกันแต่คนที่จับมักเป็นจตุพรเอง... เขากับเพื่อนอีกคนที่ปัจจุบันเป็นตำรวจพบเข้าจึงช่วยเหลือและเป็นเพื่
