การเปลี่ยนแปลงของโลกใบใหม่
2054 คำ
ณ เมืองชั้นกลางทางตะวันออก
ชายหนุ่มในชุดสูทสีเทา กำลังยืนมองร้านขายหนังสือแห่งหนึ่งภายในมุมมืดของเมือง
"สนใจเหรอ?"
เมื่อจ้องมองไปได้สักพักเขาก็ถูกหญิงสาวที่ตามมาด้วยทักถาม ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
"เปล่า แค่ทำให้นึกถึงอดีตนิดหน่อย.."
ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับแสดงใบหน้าอันโศกเศร้า ก่อนจะหยิบหนังสือหน้าปกสีขาวที่มีลวดลายสีดำดูสวยงามขึ้นมาจากความว่างเปล่า
และเมื่อพวกเดินออกมาจากตรอกมืด แสงจากดวงอาทิตย์ก็ส่องเข้ามาจนทำให้เห็นร่างของพวกเขาได้อย่างชัดเจน
ชายหนุ่มผมสั้นสีเขียวอ่อนกับแว่นตากลม ดวงตาของเขาก็มีสีเดียวกันกับเส้นผม เขาใส่ชุดสูทสีเทาดูดีแต่กลับมีท่าทางเบื่อหน่ายกับสิ่งที่เจอ
หญิงสาวอีกคนก็เดินตามออกมา เธอไว้ผมยาวประบ่าสีชมพูอ่อน พร้อมกับดวงตาคมนัยน์ตาสีน้ำตาล เธอใส่ชุดสูทสีเทาเหมือนกับชายหนุ่มทำให้เข้าใจได้ในทันทีว่าพวกเขารู้จักกัน
"คิดว่าไง จะให้ฉันเริ่มเลยไหม.."
ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะชี้นิ้วเล็งไปยังปราสาทหลักของเมือง แต่ก็ถูกห้ามไว้โดยหญิงสาวที่ตามมา
"เมืองแห่งนี้มีคนคุ้มกันอยู่เยอะเกินไป รอให้สัตว์ทมิฬเริ่มบุกรุกก่อนดีกว่า"
หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงนิ่งสุขุมดูใจเย็น และดูเหมือนมันจะทำให้ชายหนุ่มยอมล่าถอย
เขาวางมือของตัวเองลง ก่อนจะเปิดหนังสือของตัวเองขึ้นมาเพื่อทำบางอย่าง
"งั้นแปลว่าพวกเราก็หมดหน้าที่แล้วสินะ"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมกับวงเวทที่ปรากฎขึ้นที่เท้าของตัวเองและหญิงสาว
"อืม..ตอนนี้หน้าที่ของพวกเรามีเพียงการหาข้อมูล"
สิ้นเสียง ชายหนุ่มและหญิงสาวทั้งสองก็หยิบหน้ากากสีขาวขึ้นมาจากความว่างเปล่า และเมื่อทั้งสองหยิบมันมาสวม ผ้าคลุมสีดำก็เข้ามาปกคลุมร่างกายแทบจะในทันที
"ไว้เจอกันใหม่ ในตอนที่พวกแกอ่อนแอลงก็แล้วกัน.."
ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมกับหันหน้าขึ้นไปมอง ทำให้เห็นได้ชัดเจนถึงสัญลักษณ์บนหน้ากากของพวกเขา
...แจ็คดอกจิก กับแจ็คโพแดง
และเพียงพริบตาเดียว ร่างกายของทั้งสองก็หายวับไปพร้อมกับวงเวทย์ที่พื้น..
อีกฝั่งหนึ่ง ภายในปราสาทหลักของเมืองชั้นกลางทางตะวันออก
"คุณซาจิส พวกเราได้รับการยืนยันแล้วครับว่าเมืองชั้นนอกทั้งสามถูกยึดครองโดยสัตว์ทมิฬไปทั้งหมดแล้ว"
ชายหนุ่มร่างเล็กในชุดเกราะเอ่ยขึ้นต่อหน้าชายหนุ่มอีกคนที่ถูกเรียกว่า ซาจิส
ชายผมสีส้มดวงตาสีน้ำตาล เขาใส่ชุดสบายๆ สีน้ำตาลและมีเกราะเงินที่ไหล่ข้างซ้าย รวมถึงหัวเข่าทั้งสองข้าง พร้อมกันนั้นยังมีคันธนูที่วางอยู่ด้านหลัง
ซาจิสจ้องมองชายที่เข้ามาแจ้งเตือนข่าวแก่เขาอย่างสบายใจ พร้อมกับหยิบแอปเปิ้ลลูกหนึ่งมากิน
"คุณซาจิส ช่วยจริงจังหน่อยสิครั--"
ชายหนุ่มพยายามพูดกระตุ้นซาจิส แต่เขาก็ถูกแอปเปิ้ลเต็มลูกยัดเข้าปาก
คนที่ยัดมันเข้ามาคือซาจิสเอง เขาทำมันพร้อมกับทิ้งแอปเปิ้ลที่ถูกกินทั้งหมดแล้ว
"ไม่ต้องกังวลไป นายคิดว่าฉันจะแพ้เจ้าพวกอสูรกายตัวสีดำที่มีดีแค่จำนวนพวกนั้นรึไง"
"แอ่อ่า.."
ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแอปเปิ้ลที่อยู่ในปาก แต่เหมือนการทำแบบนั้นจะช่วยให้ซาจิสอารมณ์ดีขึ้นมา
"คอยดูเถอะ เดี๋ยวจะโชว์ฝีมือของหนึ่งในหัวหน้ากลุ่มรุ่งโรจน์ให้พวกแกชมเอง"
ซาจิสหยิบคันธนูขึ้นมา ก่อนจะเล็งออกไปนอกหน้าต่างไปทางป่า
"ศรวิหคเพลิง"
ลูกธนูถูกยิงออกไปพร้อมกับไฟที่ลุกไหม้ ก่อนที่มันจะเปลี่ยนรูปร่างกายกลายเป็นนกขนาดใหญ่ที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยเปลวไฟสีแดง
"นี่แค่การทักทายนะ"
หนึ่งวันผ่านไปหลังจากการรุกรานของเหล่าสัตว์ทมิฬ ผู้คนจากเมืองชั้นนอกสุดส่วนใหญ่ก็สามารถอพยพมายังเมืองชั้นกลางได้ แต่พวกเขาก็ต้องประสบกับปัญหาทรัพกรที่ขาดแคลนอย่างรุนแรง
คนบางกลุ่มจากเมืองชั้นนอกส่วนใหญ่ก็เริ่มสติแตก เนื่องจากค่าสติสัมปชัญญะที่ลดลง
และตอนนี้ สถานการณ์ ณ เมืองชั้นกลางส่วนใหญ่
"หมายความว่ายังไงที่บอกว่า 4 เหรียญเงิน อาหารพวกนี้ปกติเขาขายกันแค่ 2 ถึง 3 เหรียญทองแดงเท่านั้นแหละ"
ผู้คนส่วนใหญ่เริ่มออกมาโวยวายกับราคาสิ่งของที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้ภายในเมืองเริ่มวุ่นวาย
"ที่มันต้องราคาแพงแบบนี้ก็เพราะว่าพวกแกย้ายเข้ามาจนอาหารที่ตุนไว้หร่อยหรอไม่ใช่รึไง"
การปะทะกันของพ่อค้าและผู้ชื้อเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่นานพวกเขาก็ถูกหยุดโดยใครบางคน
"นั่นมัน.."
"หนึ่งในหัวหน้าของกลุ่มรุ่งโรจน์..!!"
สิ่งที่สามารถแก้ปัญหาพวกเขาได้ตอนนี้มีเพียงการทบเงินเข้าไปเพื่อช่วยเหลือเท่านั้น และเหล่าหัวหน้าของเมืองชั้นกลางทั้งหมดก็จำเป็นต้องทำแบบนี้
แต่หลังจากการที่สัตว์ทมิฬเข้ามารุกรานดินแดน ก็สามารถทำให้รับรู้ข้อมูลสำคัญอย่างหนึ่ง
คือผู้เล่นส่วนใหญ่นั้นไม่ชอบทำภารกิจ โดยเฉพาะผู้เล่นจากเมืองชั้นนอก เพราะการทำแบบนั้นเลยทำให้พื้นที่ต่างๆ ไม่ปลดล็อคเพื่อให้ผู้เล่นเข้าไปเก็บทรัพยากรได้
โลกเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้งหลังจากที่ผู้คนได้รับรู้ข้อมูลเหล่านี้ โดยมีผู้นำเป็นหัวหน้าของกลุ่มรุ่งโรจน์ในเมืองต่างๆ
"นั่นเป็นข้อมูลทั้งหมดที่พวกเรารวบรวมมาได้จากการรุกรานครับ ท่านคิงโพดำ"
ชายหญิง 4 คนภายใต้หน้ากากแจ็คหน้าต่างๆ เริ่มออกมาเล่าข้อมูลที่ตัวเองได้รับแก่ชายที่ใช้ชื่อ คิงโพดำ
เมื่อได้รับข้อมูล ชายในผ้าคลุมสีดำหน้ากากคิงโพดำก็ยกมือขึ้นมาดันคาง พร้อมกับมองลงไปที่เบื้องล่างของตน
"ควีนโพแดง.."
คิงโพดำเอ่ยขึ้นพร้อมกับเรียกหญิงสาวใต้ชุดคลุมหน้ากากควีนโพแดงมาใกล้ พร้อมกับเอ่ยบางอย่างแก่เธอ
เมื่อได้ฟังข้อความทั้งหมดควีนโพแดงก็ก้าวมาหน้า ก่อนจะเริ่มเอ่ยปากบอกเหล่าแจ็คทั้งสี่คน
"ท่านคิงโพดำบอกว่า.."
ทั้งสี่คนเงยหน้ามาฟังอย่างตั้งใจ ก่อนที่พวกเขาจะได้รับข้อความที่ทำให้ใจฮึกเหิม
"...จงลุกขึ้นแล้วเตรียมตัว"
สิ้นเสียงนั้น ทั้งสี่คนก็ลุกขึ้นพร้อมกับกำหมัดแน่น ร่างกายของพวกเขาตอนนี้พร้อมกับปะทะได้ทุกเมื่อ
และเมื่อจิตใจของทุกคนอยู่ในจุดสูงสุด ควีนโพแดงก็ได้เอ่ย
"ทำตามที่พวกเจ้าต้องการซะ.."
ณ เมืองชั้นกลางทิศตะวันออก
"โล่กระแทก!!"
กลุ่มนักล่าสามคนกำลังจัดการมอนสเตอร์หมูป่ายักษ์อย่างสามัคคี ในกลุ่มของพวกเขามีแทงค์ นักเวทย์ และนักฆ่า
"จังหวะนี้แหละ!"
ชายถือโล่เอ่ยขึ้นในตอนที่เห็นว่าเจ้าหมูป่าเริ่มถอยหลังไปเพราะแรงกระแทกจากโล่ของเขา
ตอนนั้นเองที่นักเวทย์ยกคทาไม้ของเธอขึ้น พร้อมกับเริ่มร่ายเวทย์
"พสุธาผนึกร่าง"
ดินที่พื้นค่อยๆ เปลี่ยนรูปร่างเป็นเส้น ก่อนที่มันจะพุ่งตรงไปตรึงร่างกายของเจ้าหมูป่า
"โฮกก!!"
เจ้าหมูป่าเริ่มกรีดร้องและพยายามขยับตัว แต่สุดท้ายมันก็ไม่สามารถหลุดจากพันธนาการได้
ตอนนั้นเองที่หญิงสาวคนหนึ่งที่ถือมีดสั้นเอาไว้แน่น ขึ้นไปยืนอยู่บนลำตัวของเจ้าหมูป่า
"คมมีดเฉือดเฉือน"
ฉับ!!
หัวของเจ้าหมูป่าขาดลงก่อนจะร่วง หลังจากนั้นร่างกายของมันก็ค่อยๆ สลายหายไปกลายเป็นเศษแห่งแสง
"เท่านี้ก็เสร็จแล้วสินะ ภารกิจกำจัดหมูป่า ทีนี้ก็เปิดพื้นที่ระยะนี้ได้แล้ว"
ชายถือโล่เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองรายละเอียดภารกิจที่ได้รับ
"คงจะใช่นะคะ งั้นพวกเราก็กลับไปรับรางวัลภารกิจกันเถอะ"
"อืม แล้วเธอล่ะ จะไปด้วยกันไหม"
ชายถือโล่กับหญิงสาวนักเวทย์หันมองไปยังนักฆ่าที่ยืนอยู่ไกลๆ เธอจ้องมองไปยังทิศตรงข้ามกับเมืองราวกับสัมผัสได้ถึงบางอย่าง
"พวกนาย สัมผัสมันได้รึเปล่า.."
ทันทีที่หญิงสาวนักฆ่าเอ่ยขึ้น ทั้งสองคนก็รีบยกอาวุธของตัวเองขึ้นมาทันที แสดงให้เห็นว่าพวกเขานั้นเป็นมืออาชีพ
และในมุมที่พวกเขามองออกไป ร่างเงาที่ส่งกลิ่นอายประหลาดก็เริ่มปรากฎชัดขึ้น
ร่างนั่นเหมือนมนุษย์วัยเด็กหนุ่ม เขาเดินจากป่าลึกมาทางพวกเขาอย่างช้าๆ พร้อมกับดาบสั้นบนมือ
"มนุษย์งั้นเหรอ..?"
ชายถือโล่เอ่ยขึ้น แต่ยังคงระวังตั้งโล่ของตัวเองเอาไว้ป้องกัน
"รอดูไปก่อนดีกว่า...เจ้านั่นอาจจะเป็นสัตว์ทมิฬที่ว่าก็ได้"
ถึงแม้ร่างเงานั่นจะดูปกติ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ากลิ่นอายที่ส่งออกมานั้นอันตรายแค่ไหน
ตุบ...ตุบ..
และเมื่อร่างนั่นขยับเข้ามาใกล้จนได้ยินเสียงฝีเท้า พวกเขาก็ได้เห็น
เด็กหนุ่มในชุดฮู้ดสีเทา เสื้อด้านในสีน้ำตาล ใส่กางเกงขายาวสีดำสนิท
เขามีเส้นผมสีน้ำตาลกับดวงตาสีเดียวกัน ถือดาบสั้นที่มีสีลวดลายสีดำบนใบดาบ และที่สำคัญ คือออร่ามืดมัวที่ส่งผ่านมาจากเขา
เด็กหนุ่มคนนั้นหยุดนิ่งในตอนที่เห็นพวกเขาทั้งสาม ก่อนจะเปิดหน้าต่างสถานะของตัวเองออกมา
"หน้าต่างสถานะ! แสดงว่าคนคนนี้เป็นมนุษย์งั้นสิคะ"
นักเวทย์ของกลุ่มเอ่ยขึ้น แต่ก็ถูกชายถือโล่เอามือห้าม
"ยังแน่ใจไม่ได้ กริช เธอแอบส่องสถานะของเขาได้ไหม?"
หญิงสาวนักฆ่านาม กริช พยักหน้ารับ ก่อนที่เธอจะเริ่ม
"สอดส่อง.."
กริชมองไปยังร่างของเด็กหนุ่ม ก่อนจะเริ่มสอดส่องค่าสถานะ แต่เมื่อเธอได้มองมัน..
"อ้วกก!!"
ร่างของหญิงสาวก้มตัวลง ก่อนจะเริ่มอาเจียนออกมาอย่างรวดเร็ว
เมื่อทั้งสองเห็นแบบนั้นก็ยกอาวุธของตัวขึ้นก่อนเล็งไปยังร่างของเด็กหนุ่ม
"เกิดอะไรขึ้นกริช เป็นอะไรไป.."
"บอลเพลิง!!"
ชายถือโล่พยายามควบคุมสถานการณ์ แต่หญิงสาวถือคทากลับร่ายเวทย์โจมตีใส่เด็กหนุ่มเสียแล้ว
"แอช!!"
ฟุม..!!
บอลไฟลูกยักษ์ลอยตรงไปใส่ร่างของเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่เขาทำมีเพียงการยกดาบขึ้นมา
ฉับ...ตู้ม!!
บอลไฟลูกยักษ์ถูกผ่าออกเป็นสองท่อน ก่อนมันจะระเบิดที่เบื้องหลังของเด็กหนุ่ม
ควันสีขาวลอยไปทั่วบริเวณปกคลุมร่างของเด็กหนุ่มเอาไว้ และเมื่อควันเหล่านั้นจางลง
กลุ่มนักล่าทั้งสามก็หายตัวไป...ทิ้งให้เด็กหนุ่มอยู่กับความว่างเปล่าและสับสนเพียงคนเดียว
"ผู้หญิงที่อาเจียนออกมาเมื่อกี้ คงเพราะกลิ่นอายเข้มข้นของพวกมันใช่ไหมนะ"
เด็กหนุ่มยกแขนของตัวเองขึ้นมาดม ก่อนจะเห็นกลิ่นอายที่ดำที่วนรอบตัวของเขา
"เฮ้อ..สงสัยจะคลุกอยู่กับพวกมันมากไปหน่อยสินะ"
เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหยิบขวดน้ำออกมา ก่อนจะใช้มันเทราดตัวเอง
'คุณได้ใช้ น้ำชำระล้าง'
"แบบนี้คงโอเคขึ้นแล้ว.."
เขาเอ่ยกับตัวเองก่อนจะเก็บดาบลง หันมองไปยังเมืองใหญ่ด้านหน้า
"ว่าแล้วก็ไม่ได้เห็นผู้คนจริงๆ มาสักพักแล้วแฮะ ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะเนี่ย.."
เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินมุ่งหน้าตรงไปยังเมืองใหญ่
และในตอนที่เขาเดินพ้นป่าไป ข้อความต้อนรับของเมืองก็ได้ปรากฎขึ้น
'ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมือง..'
'...ผู้เล่นอรัญ'
- ผู้เขียน
