ชั่วโมงต่อมา
หลังจากทิ้งแก้มหวานให้อยู่คนเดียวนานร่วมชั่วโมง เสือก็กลับเข้าไปหาเธออีกครั้ง เห็นคนตัวเล็กแต่งหน้าอยู่ ใบหน้าก็ตึงขึ้น ขยับไปยืนซ้อนอยู่ด้านหลัง มองจ้องใบหน้าในกระจกตาขวาง
“จะไปไหน?”
“ทำงานค่ะ”
“ยังคิดจะไปทำงาน!”
“แน่นอนค่ะ ฉันต้องรีบหาเงินมาคืนคุณนี่คะ”
“เห้อ! ฉันเคยทวงหรือไง?”
วางใบหน้าลงบนไหล่เล็ก กัดลงจนจมเขี้ยว ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บ เขาไม่เคยทวงหรอก แต่เธออยากหาไปคืนเอง ไม่อยากติดค้างอยู่กับพันธะสัญญาตอนที่ได้รับเงินมา ไม่ได้ใช้ตัวขัดดอก ก็ต้องใช้เงินคืน มันก็ถูกแล้วนี่นา
“ไม่ทวงก็ต้องคืน”
“เธอดื้อกว่าที่คิดนะ ไม่ได้ว่าง่ายเหมือนเมื่อก่อน”
“ค่ะ ฉันก็คิดแบบนั้น”
ยกมือขึ้นผลักใบหน้าบนไหล่ออกเบาๆ หยิบเครื่องสำอางเฉพาะผิวแพ้ง่ายขึ้นมาแต่งหน้าต่อ ปิดท้ายทุกขั้นตอน ด้วยการทาลิปสติกสีชมพูเคลือบริมฝีปาก ขมเม้มเบาๆ โดยไม่สนสายตาคู่คมที่ทอดมองอยู่ตลอด
“กิ
