Chapter 5 เมีย...นอกหัวใจ (5)
1734 คำ
Chapter 5 เมีย...นอกหัวใจ (5)
"คุณภู...พะ...พอก่อน..."
นั่นคือการบอกเป็นนัยๆ ว่าอย่าหยุดในความคิดของนคินทร์ ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุให้เขามุทะลุหนักขึ้น ฝ่ามือร้อนลากไล้เข้าไปใต้ชายเสื้อ แผ่นท้องขาวเนียนขมวดเป็นเกลียวคลื่นตามสัมผัสที่ปลายนิ้วแกร่งลากผ่าน เลื่อนขึ้นสูงแล้วสอดไปใต้แผ่นหลังแบบบาง เพียงสะกิดเบาๆ ตะขอบราที่โอบอุ้มอกอิ่มก็หลุดออกจากกัน เพียงได้สัมผัสกับผิวเนื้อเต่งตึงนุ่มเนียน...เขาก็ไม่อาจหยุดตัวเองได้เช่นกัน
อา...มันช่างเป็นความรู้สึกหวามหวานที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน นั่นคือจิตใต้สำนึกที่ขาดๆ หายๆ ของแก้วกัลยายามปลายลิ้นสากร้อนตวัดดูดดึงลองลิ้มยอดอกอิ่มชูชัน...ขนอ่อนต้องลุกเกรียวไปทั้งร่าง เมื่อเขาละมือที่ฟอนเฟ้นอกอิ่มไล้ลงต่ำไปเคล้นคลึงอยู่บนเนินเนื้ออวบอูมกลางกาย
กางเกงผ้ายืดเนื้อนุ่มถูกเขาดึงรั้งลงต่ำตามแรงอารมณ์ที่โหมกระพือ มาพร้อมลมหายใจแรงๆ เร่าร้อนจากความต้องการที่จวนเจียนจะระเบิดเพราะถูกล่อหลอกด้วยรสสัมผัสจากความสดใหม่ หล่อนไม่ทันหายใจด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าผ้าผ่อนหลุดรุ่ยออกไปจากร่างตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้เพียงแต่ว่าผิวกายของเขาที่บดเบียดลงมานั้นช่างร้อนผ่าวจนใจสั่นไหว ความกระสันแล่นพล่านซึมลึก เมื่อปลายนิ้วแกร่งลากไล้สอดเข้าไปใต้กางเกงชั้นในเพื่อสัมผัสกับเนื้อนุ่มที่ไม่เคยผ่านมือชายคนไหนมาตลอดสิบแปดปี
"อื๊อ..."
หล่อนร้องออกมาพร้อมสะดุ้งเบาๆ เมื่อเขาทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ต้องระบายความซาบซ่านออกมาด้วยเสียงและสะโพกผายที่ส่ายร่อนรับจังหวะการรุกรานด้วยปลายนิ้ว...เสียงร้องครางด้วยความหวามหวานมาพร้อมลมหายใจฟืดฟาดของคนที่อยู่ในอารมณ์หื่นเต็มพิกัด...เขาอยาก...อยากที่จะจับสองขาของหล่อนพาดบ่า แล้วทำในสิ่งที่ใจร่ำร้องบอกว่าไม่ได้มาจากความรัก แค่อยากฝากรอยราคีคาวให้หล่อนได้จดจำ ให้ติดอยู่ในใจจนกลายเป็นตราบาปติดตัวไปจนวันตาย...สถานะที่เขาให้หล่อนได้ นั่นคือเมียนอกหัวใจที่ไร้ซึ่งตัวตน และถ้าหากอยากเลี้ยงหล่อนไว้เพื่อใช้ระบายความใคร่...คำว่าเมียน้อยนั้นคงจะเหมาะกับผู้หญิงเช่นแก้วกัลยาที่สุดแล้ว
“อ๊า…คุณภู…พะ…พอแล้ว…”
“อา…แก้ว…อร่อยลิ้นเหลือเกิน แก้วจ๋า อ้าขาอีก…อืม…”
เขาพร่ำละเมออยู่กับเนินเนื้อหวานติดปลายลิ้น สองมือของหล่อนกำลงบนหมอนนุ่มเมื่อลิ้นร้อนกดลงหนักๆ บนกลีบเนื้อนุ่มชุ่มฉ่ำ ปลายลิ้นร้ายกาจสอดลึกดุนดันเข้าลองลิ้มชิมความหวานตามแรงอารมณ์ที่สาดซัด ความเสียวซ่านที่กระจายไปทุกอณูเนื้อทำให้สะโพกผายแอ่นเกร็งเข้าหาใบหน้าคมคร้ามที่ซุกไซ้ฟอนเฟ้นอยู่กับความสาวสด พร้อมๆ กับนิ้วแกร่งที่ชักเข้าชักออกอย่างเป็นจังหวะ นาทีนี้หล่อนแทบจะรู้จักกับคำว่าเสียวซ่านจนถึงสวรรค์ ความเมาทำให้ลืมอาย เรียกร้องให้เขาทำมากกว่าใช้นิ้วด้วยการใช้กายเป็นสื่อกลาง เขารู้หล่อนต้องการมันจึงขยับกายขึ้นไปอีกนิดแล้วกระซิบสั่นพร่า พร้อมกับจับความแข็งขึงถูไถอยู่ปากทางร่องสวาทชุ่มฉ่ำ
“แก้ว เป็นของฉันนะที่รัก ฉันสัญญาว่าจะไม่ทอดทิ้งเธอ”
“กะ แก้วกลัว”
“ไม่ต้องกลัวนะคนดี ฉันจะไม่รุนแรงกับเธอ”
จูบแสนหวานบดขยี้ลงบนกลีบปากนุ่ม พร้อมกับความแข็งขึงที่แทรกลึกเข้าสู่ความนุ่มหยุ่นคับแคบ มือข้างหนึ่งสอดประสานไว้กับมือนุ่มชื้นเหงื่อเพราะความตื่นเต้น อีกข้างรั้งท่อนขาเรียวให้เปิดกว้างจนสุดทาง ในขณะที่เขากำลังล่วงล้ำแทรกลึกความแข็งขึงร้อนผ่าวเข้าไปในโพรงสวาทนุ่มหยุ่นชุ่มฉ่ำจนสุดปลายทาง
“อื๊อ…จะ…เจ็บ…”
ความไม่คุ้นชินทำให้เสียงนั้นร้องประท้วง เขาหยุดขยับเมื่อสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อภายในที่สั่นเกร็ง ผละจากจูบหวานล้ำแล้วกระซิบผะแผ่วอยู่เหนือริมฝีปากเห่อแดง
“ผ่อนคลายสิที่รัก เพราะเธอเกร็งก็เลยทำให้เจ็บ ทำใจให้สบาย แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง”
เพราะหล่อนตื่นเต้นกล้ามเนื้อภายในก็เลยไม่ชินจากสิ่งแปลกปลอม เขาเดาเอาเมื่อคนใต้ร่างเจ็บปวดจากสัมผัสแนบเนื้อลึกซึ้ง และเขาจะต้องใจเย็นไม่บุ่มบ่ามมุทะลุ จูบอ่อนละมุนบดเคล้าหยอกเย้ากับกลีบปากนุ่มอีกครั้ง ในขณะที่ค่อยๆ แทรกลึกความแข็งขึงเข้าไป
"อา…แก้ว…อูย…ตอดแน่นดีจัง เธอทำให้ฉัน…คลั่ง แก้วจ๋า”
เสียงห้าวครางทุ้มต่ำ แก้วกัลยาผวากอดรัดกายแกร่งเมื่อเขาออกแรงขยับ จากความเนิบช้าแปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น ด้วยสัมผัสที่หน่วงหนักจนความเสียวกระสันแล่นพล่าน ขับไล่ความเจ็บให้จางหายกลายเป็นความสุขล้ำมาแทนที่ เขาทั้งเก่งและแรงดี หล่อนแพ้พ่ายอย่างราบคาบปล่อยตัวปล่อยใจให้เขาได้ล่วงล้ำอย่างง่ายดาย
“I’m Hooked on You.”
เสียงกระซิบเบาๆ สั่นพร่ายามที่ท่อนล่างยังคงไม่หยุดโยกขยับ กล้ามเนื้อภายในที่ตอดรัดระรัวทำให้เขาสั่นไปทั้งกายจนแทบแตกระเบิดอยู่รอมร่อ น้ำรักทั้งจากเขาและคนใต้ร่างช่วยให้สังเวียนรักราบลื่นสุขล้ำ ความลุ่มหลงจนหน้ามืดตามัวทำให้เขาอัดกระแทกใส่เนินเนื้อขาวเนียนอย่างไม่ลืมหูลืมตา
“อ๊า…อย่า…อย่าหยุด”
บั้นท้ายงอนงามสั่นระริกเกร็งกระตุกเมื่อแรงกระแทกทำให้หล่อนเสร็จสมได้รู้จักกับคำว่าถึงสวรรค์ก็เมื่อคราวนี้ ไม่นานเขาก็เร่งจังหวะหน่วงหนักแล้วพร่ำคำรักออกมาจากความเสียวซ่านที่แล่นพล่านมากระจุกรวมกันที่กลางกาย หากแต่เขายังพอมีสติว่าไม่ได้สวมเครื่องป้องกัน ความแข็งถูกถอดถอนออกมาจากช่องทางรักอุ่นซ่าน เส้นสายความรักฉีดพุ่งลงบนแผ่นท้องขาวเนียนจนเจ้าหล่อนสะดุ้งเบาๆ ความแรงจากอารมณ์ที่ทะลุจุดเดือดล้นทะลักขึ้นไปถึงอกอิ่มที่สั่นไหวตามแรงหอบหายใจจากความตื่นเต้น สองมือร้อนลากไล้ไปบนหน้าท้องที่เลอะเปรอะเปื้อนแล้วเคลื่อนไปบีบเคล้นฟอนเฟ้นอกอิ่มด้วยแรงเสน่หา ปลายนิ้วแกร่งสอดใส่เข้าในอุ้งปากอุ่นเพื่อให้หล่อนลองลิ้มชิมรสชาติที่กลั่นออกมาจากในกาย ลิ้นเล็กตอดรัดดูดกลืนความรักของเขาอย่างดูดดื่มร้อนเร่า ก่อนเขาจะฟุบร่างลงไปแล้วซุกไซ้พรมจูบไปตามใบหน้าและซอกคอชื้นเหงื่อจากเสียงส่วนลึกร้องสั่ง ใจนั้นเต้นไม่หยุดหลังได้ลองลิ้มความสาว ความรู้สึกที่คิดว่าเกลียดชังหายไปชั่วคราวเมื่อยามนี้มีเพียงความรู้สึกหวงแหนเข้ามาแทนที่…หล่อนคือเมียอีกคนที่ความสัมพันธ์นั้นจะไม่จบแค่ครั้งเดียวอย่างแน่นอน หัวใจของเขาร่ำร้องบอกเช่นนั้น ก่อนจะสัมผัสได้ว่าหล่อนกำลังดำดิ่งสู่ห้วงฝันจากฤทธิ์แอลกอฮอล์
+++++++++++
ยามเช้ามืดของวันทำงาน ในห้องนอนที่เครื่องปรับอากาศแผ่กระจายไอเย็นให้ห่มคลุมไปทั่วทุกตารางเมตร แก้วกัลยาสะดุ้งตื่นขึ้นมาคล้ายกับนาฬิกาชีวิตถูกตั้งเอาไว้อย่างนั้น...หากแต่วันนี้แปลกไป เพราะการตื่นนอนมาพร้อมอาการปวดหัวที่รุมเร้าจนต้องนอนนิ่งหลับตาปรับสภาพอยู่พักใหญ่ และเมื่อเริ่มตั้งสติได้ ไอเย็นที่ระเรี่ยอยู่บนผิวกายเปลือยเปล่าที่โผล่พ้นผ้าห่มผืนนุ่ม รวมทั้งไออุ่นจากผิวเนื้อที่แผ่ซ่านซึมลึก ท่อนแขนแกร่งที่กอดเกี่ยวคล้ายกับกลัวว่าหล่อนจะหนีหาย ทำให้เจ้าตัวถึงกับลืมตาโพลงพร้อมใจที่หล่นวูบไปกองอยู่บนปลายเท้า...ท่ามกลางแสงไฟสลัวที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ทั้งคืน มันทำให้เห็นว่าอะไรเป็นอะไร
".....!"
อาการช็อกจนรู้สึกชาวาบไปทั้งร่าง มาพร้อมท่อนแขนที่พาดผ่านแผงอกแกร่งถูกชักกลับเข้าหาตัว อาการมึนเมานั้นแทบจางหายเพราะมีเรื่องอื่นให้ตกใจยิ่งกว่า...เพียงมองสำรวจให้ถ้วนทั่วจึงได้รู้ว่า หล่อนนอนหนุนแขนและนอนกอดเขามาทั้งคืนในสภาพร่างกายเปลือยเปล่าอย่างไม่รู้ตัว...และ...คนที่กอดกันเอาไว้ก็ยังคงหลับสนิทอยู่ในห้วงฝัน ลมหายใจที่สม่ำเสมอของเขาบอกหล่อนอย่างนั้น
'เกิดอะไรขึ้น!'
คำถามในใจมาพร้อมผ้าห่มที่ถูกยกขึ้นแล้วก้มลงมองตัวเองเพียงเท่านั้น...ใจของหล่อนก็เต้นแรงสั่นระรัว บนเตียงนอน...หล่อนนอนกอดอยู่กับนคินทร์ในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน และเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างนั้น สมองที่แสนมึนงงพยายามเรียบเรียงลำดับเหตุการณ์ แต่...จำได้เพียงลางๆ ว่าเขาพามาส่งที่ห้อง และหลังจากนั้นภาพในสมองเหมือนถูกตัดฉับ จำอะไรไม่ได้อีกเลย
อารามตกใจทำให้มือสั่นๆ เขย่าร่างคนนอนหลับให้ตื่นขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่อง...อยากฟังจากปากของเขาให้แน่ใจ และพยายามคิดหลอกตัวเองว่าต้องไม่ใช่แบบนั้น เขาและหล่อนไม่ได้มีอะไรกันอย่างที่กำลังกลัว
"แก้ว..."
เมื่อถูกปลุกขึ้นมาจากห้วงฝัน นคินทร์ปรือตามองด้วยสมองที่ยังมึนเบลอ ชายหนุ่มกลอกตามองเพดานแล้วกระพริบถี่ๆ เพื่อปรับสภาพ เขาเห็นใบหน้าของแก้วกัลยาเป็นคนแรกที่ลืมตาตื่น...แววตาสั่นระริกที่จับจ้อง พร้อมกับสีหน้าที่สื่อถึงความตกใจเต็มไปด้วยคำถาม หลุบตามองอ้อมแขนที่ยังคงกอดรั้งร่างของหล่อนเอาไว้ เขารีบผละออกเมื่อรู้สึกตัว
"เมื่อคืน! เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นคะ...ทำไม..."
มือบางกำผ้าห่มที่ดึงรั้งขึ้นมาปิดบังอกอิ่มให้พ้นจากสายตาคู่นั้น ขบกรามแน่นรอคำตอบด้วยใจลุ้นระทึก
"เมื่อคืนน่ะเหรอ แล้ว...เธอคิดว่าไง กับสภาพของเราใน ตอนนี้"
".....!"
- ผู้เขียน
