ละอองดาวเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เมื่อบาสเตียนข่มขู่แกมบังคับให้หล่อนพาเขามารับแบรี่ที่เนิร์สเซอรี่ด้วยในเย็นวันนี้
“ทำไมต้องหน้าซีด หรือว่าปิดบังอะไรฉันอยู่”
“ปละ... เปล่าค่ะ”
หล่อนปฏิเสธทันควัน จนลิ้นแทบพันกันเสียให้ได้ เสียงหัวเราะหึหึในลำคอของบาสเตียน และสายตาที่เต็มไปด้วยการจับผิดของเขายิ่งทำให้หล่อนหวาดกลัว
กลัวเหลือเกินว่าเขาจะรู้... รู้ว่าแบรี่เป็นลูกชายของเขาที่ติดท้องหล่อนมา
มือเล็กเย็นเฉียบ เหงื่อเม็ดโตผุดในอุ้งมือมากมาย หล่อนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้
“คุณ... บาสกลับไปเถอะค่ะ ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์สละเวลามาส่งดาวที่นี่”
หล่อนลนลานก้าวลงจากรถ แต่เขาไม่ยอมไปไหน ก้าวตามลงมา และเดินมาคว้าแขนของหล่อนเอาไว้ทันที หล่อนบิดแขน แต่ไม่หลุด
“ปล่อยค่ะ”
“จะรีบไปไหน”
“จะ... ไปรับลูกค่ะ”
บาสเตียนเอียงคอมองหล่อน มองด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยม
“เธอมีพิรุธแปลกๆ นะละอองดาว”
“เปล่าค่ะ ดาว...
