35 น้องรหัส
“พี่น้ำครับ! พี่นิวาริน!!!”
ยังไม่ทันก้าวไปถึงไหน เสียงตะโกนลั่นคับถนนทำให้นิวารินต้องหันกลับไปมอง
คีต์กวีที่กำลังจะเลี้ยวไปชมรมพฤกษศาสตร์ชะงักท้าวหันมามอง กลางถนน เด็กหนุ่มสองคนยืนหันหลังให้เขา เบื้องหน้าห่างออกไปห้าร้อยเมตร นิวารินยืนอยู่กับเพื่อนของเธอ ตาคมมองผ่านไปที่ใบหน้าตระหนกนิดๆ ก่อนจะเริ่มแดงก่ำมากขึ้น เมื่อเพื่อนๆ ร่วมสถาบันต่างหันมามองกันหน้าสลอนตามข้างทาง
“อะไรกันเนี่ย” จินต์จุฑาสะกิดยิกๆ
“ฉันก็ไม่รู้”
สองหนุ่มไม่ได้รีบวิ่งเข้ามาหา ยืนยิ้มกว้าง ป้ายห้อยคอบอกว่าเป็นเฟรชชี่ปีหนึ่ง
“ผมชื่อนายศักรินทร์ โชติพรมมา เป็นหลานรหัสของพี่น้ำคร้าบ...” หนุ่มหน้าใสคนหนึ่งตะโกนขึ้นก่อน
“ผมชื่อนายวิทยา จันทรชัย เป็นหลานรหัสของพี่น้ำคร้าบ...”
“แนะนำตัวเอิกเกริกมาก น้องรหัสแกเล่นแกแล้วล่ะน้ำ ถึงให้ไอ้เด็กสองคนนี้มาตะโกนลั่นถนนแบบนี้” จินต์จุฑาว่าขำๆ
นิวารินกลืนน้ำลายเหน
