46
ในวินาทีนี้ นิวารินลืมสิ้นทุกอย่าง นอกจากความเสียดเสียวสะท้านที่พุ่งขึ้นถึงขีดสุด ภายในซอกรักบีบตัวอย่างรุนแรง ท่านี้มันทำให้ความกำยำฝังลึกในตัวเธอมากขึ้น เสียวซ่านรัญจวนมากขึ้น ความแปลบปลาบที่พุ่งจากเนินสาว ซ่านถึงก้านสมองจนชาวาบทั้งตัว ร่างกายเกร็งสั่นแอ่นสะบัด เสียงหวานสั่นหวีดออกมาเบาๆ อ้อมแขนแกร่งกอดรัดร่างสั่นระริกไว้ ก่อนจะดึงตัวเธอขึ้นมานั่งซ้อนตัก เสยส่งตัวเองผ่านแรงบีบรัดอีกไม่กี่ครั้ง คีต์กวีระเบิดตัวเองตามเธอไป ด้วยความสุขซ่านจนตาพร่า...
อ้อมแขนกระชับรัดร่างที่อ่อนระทวยลงซบ ชายหนุ่มฝังหน้าคมคายกับบ่าเล็ก จูบซ้ำๆ เบาๆ ผ่อนลมหายใจเพื่อให้หัวใจที่เต้นระทึกค่อยผ่อนจังหวะลง
นิวารินหอบฮัก ต้องใช้ปากช่วยหายใจ ความสุข ความซ่านเสียวรัญจวนที่ระเบิดไปหลายครั้งแทบจะทำให้เธอขาดใจอยู่แล้ว
“น้ำ...”
ผ่านไปหลายนาที เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหู
“ต่อนะ”
ร่างบางตัวแข็งเกร็ง ดันตัวออกห่าง
