บทที่ -7- ปฐมพยาบาลหรือจะลักหลับ ?
พร้อมเพชรถือถุงอาหารติดมือเข้ามาด้วย มืออีกข้างหิ้วถุงส้มและองุ่นไร้เมล็ด เขาให้แท่งทองไปซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต เมื่อเข้ามาในห้องคนสนิทจึงปิดประตูให้ พร้อมทั้งยืนรออยู่หน้าห้อง เพื่อป้องกันภัยและให้ความช่วยเหลือ หากเจ้านายต้องการ
แต่คิดว่าผู้เป็นนายคงไม่จะต้องการเขาแน่นอน ถึงอย่างไร หน้าที่ก็คือหน้าที่ จะต้องดูแลรักษาความปลอดภัยให้ดีที่สุด
คนตัวสูงใหญ่ เดินมาหยุดข้างฟูกนอนเก่า ๆ วางข้าวของลง ก่อนจะทรุดกายลงนั่งกับพื้น เอื้อมมือไปแตะบนหน้าผากเนียน แต่แล้วต้องสะดุ้ง เมื่อไอร้อนจากกายงามแผดเผา
“ยัยเด็กดื้อเอ๊ย ไม่สบายจนได้” มองใบหน้านวลที่เคยผุดผาด ทว่า ตอนนี้กลับเต็มไปด้วยเหงื่อจนเปียกชุ่ม
หนุ่มใหญ่ลุกขึ้น ก้าวอาด ๆ เข้าไปในห้องน้ำ ตักน้ำมาพร้อมทั้งผ้าเช็ดหน้าผืนเล็ก จากนั้นมาชุบกับน้ำ ปั้นหมาด ๆ นำไปเช็ดตามร่างกายกลมกลึง
“…..” ชะงัก เพราะยังไม่ได้ถอ
