หลังจากงานศพของพ่อกับแม่ของกระถินผ่านมาด้วยความโศกเศร้าเสียงร้องไห้ของกระถินดังระงมลั้นวัด เธอมีเพียง จุ๊ก หาญ เอก และก็เปิ้ลที่อยู่เคียงข้างตั้งแต่เริ่มงานจนว่าจบงาน จะเห็นพ่อเลี้ยงบ้างเป็นครั้งคราวซึ่งเธอก็ไม่สนใจเพราะเธอรู้ดีว่าพ่อกับแม่ของเธอเป็นแค่คนงานที่ต่ำต่อย คงไม่มีค่าอะไรที่พ่อเลี้ยงต้องมาเสียใจหรืออาลัยอาวรด้วย จะมีก็แต่แม่เลี้ยงที่เป็นแม่งานและก็ทำทุกอย่างให้ตั้งแต่งานเริ่มจนจบงาน และก็มีคนในไร่ต่างก็มาช่วยงานอย่างเต็มกำลัง ภาพของหญิงสาวที่นั่งกอดโรงศพของแม่ร้องไห้จนแทบขาดใจติดตาคนในงานทั้งงาน ภาพของเธอติดตาของคนในงานจนดูอนาทใจและดูหน้าเวทนาเป็นอย่างมาก นั้นเลยทำให้เพื่อนรักของเธอทั้ง4คนอยู่กับเธอไม่ยอมไปไหนเพราะกลัวว่าเธอจะคิดสั้น
หลายวันต่อมา
“ กระถินเอ้ย อย่าเสียใจไปเลยนะลูกฉันกับพ่อเลี้ยงจะคอยดูแลและส่งเสียหนูให้เรียนจนจบ ตอบแทนพ่อกับแม่ของหนูที่อยู่กับฉันตั้งแต่สามีฉัน
