“ฉันรักเธอนะ ฟลอเร่”
คำรักแผ่วเบาที่โรสเคยอยากได้ยินมาตลอด ทำให้ความสามารถในการห้ามต่อมน้ำตาลดลง น้ำใสๆหยดลงจากดวงตาคู่สวยและดูเจ็บปวดมากขึ้น ยิ่งเธอทำหน้าเจ็บปวดมากเท่าไหร่ คนตรงหน้ากลับยิ้มให้เธอด้วยความอ่อนโยน
ตอนนี้โรสรู้แล้วว่าทำไมลีถึงไม่ยอมคบกับเธอ เพราะหัวใจของเขาเป็นของคนอื่น เขาอาจจะรู้สึกดีกับเธอ แต่คงไม่ได้รักเหมือนที่เขารักผู้หญิงที่ชื่อฟลอเร่
“แล้วผู้หญิงที่ชื่อโรสละคะ ลีเคยรู้สึกอะไรกับเธอบ้างหรือเปล่า”
โรสถามทั้งน้ำตา ไม่รู้สึกเจ็บที่ไหล่ทั้งสองข้าง ไม่ใช่เพราะแรงกดที่ไหล่มันลดลง แต่เพราะเธอเจ็บปวดที่หัวใจมากกว่าทุกส่วนบนร่างกาย หัวใจกำลังบีบรัดจนเธอหายใจติดขัด แรงกดทับจากด้านบนไม่ได้มีผลต่อร่างกาย เท่าคำพูดบีบหัวใจที่ได้ยินในประโยคต่อมา
“สำหรับฉัน โรสคงเป็นแค่ตัวแทนของเธอ”
ดวงตาสีเทาเข้มที่แตกต่างจากพี่น้องคนอื่นๆดูวูบไหว แต่คนที่มองมันผ่านม่านน้ำตา ไม่สามารถมอง
