มาริสา Say::
ทำไมมันมาถึงขั้นที่เราต้องมานั่งด้วยกันในเขต และมีเจ้าหน้าที่นายทะเบียนมาเป็นพยานให้ได้ล่ะ ฉันหันมองหน้าพี่ชลอีกครั้ง แล้วก็มองใบทะเบียนสมรสที่เราจะต้องเซ็น มาไกลมากเลยนะ เราเนี่ย
"เราจะหย่ากันยังไงคะ"
"จบงาน" คำตอบที่ได้ทำให้ฉันเซ็นลงไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะมันเป็นงาน รึเปล่านะ ทำไมรู้สึกว่าหลวมตัว กว่าฉันจะเซ็นยังนั่งคิดตั้งนาน แต่พอถึงทีพี่ชลเขาเซ็นเลยไม่ได้คิดอะไร พวกนักธุรกิจไม่คิดถึงผลได้ผลเสียหรอกเหรอ
เมื่อเราจดทะเบียนสมรสเสร็จ เราก็ต่างแยกย้ายกันไปทำงานเลย มันเป็นความรู้สึกมีผัวแบบ งง ๆ วันนี้เมื่อฉันมาถึงที่ออฟฟิศ ทุกคนก็ต้องต่างมองฉันแปลก ๆ ฉันไม่สนใจหรอกว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาไม่ชอบฉันนั่นเป็นปัญหาของพวกเขา ส่วนปัญหาของฉัน ฉันต้องหาตังจ่ายค่าเทอมลูกรอบหน้าแล้ว เพราะลูกใกล้จะสอบแล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องทำงาน กับคนที่ชะโงกตัวเข้ามา มองฉันอย่างลอยหน้า
