“เฮ้ย!”
เจษฎารู้สึกตกใจเล็กน้อย เมื่อจู่ๆแขนใหญ่ก็ถูกคว้าแล้วดึงเข้ามาในมุมตึกโดยที่ไม่ทันตั้งตัว ระหว่างที่กำลังยืนรอใครบางคนออกจากงาน เพราะกลุ่มแฟนคลับห้อมล้อมไว้อย่างแน่นหนา ดวงตาคู่คมพยายามเพ่งเล็งมองใครบางคนที่ฉุดเขาเข้ามาท่ามกลางความมืด กระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นหูพร้อมกลิ่นกายหอมละมุนตราตรึงจิต
“ชดาเองค่ะคุณหมอ” พรชดาบอกเสียงเบากลัวกลุ่มแฟนคลับที่ตามมาจะได้ยิน
“ชดา!”
เสียงทุ้มเรียกชื่อหญิงสาวด้วยความตกใจ เพราะคาดไม่ถึงว่าเธอจะทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายแบบนี้ ทั้งจากกลุ่มนักข่าวและไหนจะแฟนคลับอีก แต่ก่อนที่จะได้เอ่ยปากต่อว่าเธอ เสียงหวานก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“คุณหมอไปส่งชดานะคะ”
“แค่ให้ไปส่ง ต้องทำอะไรเสี่ยงอันตรายขนาดนี้เลยเหรอ”
เสียงทุ้มดุโน้มลงมาถามชิดใบหูเล็ก ก่อนที่จะใช้แขนแข็งแรงเกี่ยวเอาเอวคอดเข้ามาหาตัวแน่น ราวกับต้องการจะทำโทษคนที่ชอบทำอะไรไม่ระวังตัว แต่ดูเหมือนคนถูกดุจ
