หมับ!
“กรี๊ด!”
“อุตส่าห์ปล่อยไป แต่กลับร่านกับคนอื่น”
“อร้ายย!! อะไรของคุณเนี่ย” ตองเก้าพยายามตะเกียกตะกายเมื่อคนที่กอดรัดเธอเอาไว้ไม่ใช่ผี แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร แต่กลิ่นกายนั้นคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
“ไปกับฉัน”
“ไม่ไปกรี๊ดด!”
“เธอต้องไป” ร่างบางลอยละลิ่วตามร่างโต แม้จะพยายามดิ้นก็ไม่เป็นผล ร่างเล็กถูกจับยัดเข้าไปในรถหรูพร้อมกับร่างกำยำตามเข้าไปล็อคตัว ไม่ล็อคก็ดิ้นไม่ไหวแล้ว ล็อคขนาดนี้อ้วกพุ่งกันพอดี
“ออกรถได้แล้ว ไปบ้านพักตากอากาศนะ”
“ครับนาย”
“กรี๊ด ไอ้บ้า แกเป็นใครวะ” ตองเก้าแผดเสียงดังลั่นพลางใช้มือที่ไร้เรี่ยวร้องทุบตีคนตัวโตไม่แรงมาก
“ฉันเป็นผัวเธอ”
“ฉันไม่เคยมีผัวย่ะ” แม้จะเมามากแต่เธอก็จะเถียงเขา เธอไม่เคยมีผัวสักหน่อย ไอ้คนบ้ามาแอบอ้างว่าเป็นผัวเธอได้ยังไง
“ลืมตาขึ้นมามองหน้าฉันสิ”
“ไม่เอาไม่มองฉันเวียนหัว”
“กลิ่นเหล้าขนาดนี้มันน่าเวียนอยู่หรอก”
“อ้วก แหวะ!” ตองเก้
