Toxic love พี่มาร์คตามรัก

บทที่ 1 ไม่ชอบคนรวย

ชายหนุ่มผละออกจากเด็กสาวเล็กน้อย แววตาอ่อนโยนจ้องมองเธอด้วยความหลงใหล มือหนาลูบไล้ตรงเส้นผมไปมาอย่างอ่อนโยน คิดถึงใบหน้านี้เหลือเกิน เขาเองไม่ค่อยมีเวลาได้มาเจอเธอเลยทั้งที่การเดินทางมาต่างจังหวัดสำหรับเขาเป็นเรื่องที่ง่ายมาก ๆ

แต่ก็ติดตรงที่เด็กสาวไม่สามารถออกมาเจอเขาได้เพราะว่าเธอยังเด็ก พ่อแม่ค่อนข้างหวงแต่เขากำลังคิดหาโอกาสในการเข้าไปพบเจอครอบครัวของเธอ ครั้งนี้จะลองคุยกับเธอเรื่องนี้ดูอีกที

"หนูเข้าเรียนกี่โมงคะ"

"อีกสักพักค่ะปกติตุ้ยนุ้ยมาโรงเรียนค่อนข้างเร็ว ก็เลยมีเวลาว่างนั่งเล่นอยู่พักใหญ่เลยค่ะ"

เด็กสาวเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสดใส ไม่ว่าจะคุยกันทางโทรศัพท์หรือว่าเจอกันแบบตอนนี้ เธอก็ยังคงร่าเริงเสมอไม่มีเปลี่ยน ตุ้ยนุ้ยคือโลกที่สดใสของเขา ในตัวของเด็กสาวมีแต่พลังบวกเต็มไปหมด ใครอยู่ใกล้ก็จะพบเจอแต่ความสุขเหมือนกับที่เขาเป็นอยู่

"ถ้างั้นเราเจอกันตอนเย็นดีไหมคะ เดี๋ยวพี่มารับหนูไปกินข้าว"

"ถ้างั้นพี่มารับตุ้ยนุ้ยตอน 3 โมงครึ่งนะคะ เดี๋ยวตุ้ยนุ้ยจะบอกที่บ้านว่าต้องไปทำรายงานกับเพื่อนอาจจะกลับดึกหน่อย"

เด็กสาวยังไม่กล้าบอกทางครอบครัวว่าตัวเองมีแฟนแล้ว ด้วยวัยอายุของเธอที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ ผู้ใหญ่จะมองว่ายังไม่ถึงวัยอันควร เธอจึงรอให้โตกว่านี้อีกสักหน่อยแล้วค่อยบอกครอบครัวอีกครั้ง

"ได้เลยถ้างั้นเอานี่ไปก่อน"

เด็กสาวเลิกคิ้วด้วยความสงสัย มองการกระทำของชายหนุ่มที่กำลังหยิบของบางอย่างในกระเป๋ากางเกงออกมา มันคือกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินไม่ใหญ่มากนัก ชายหนุ่มถือไว้ก่อนจะค่อยๆเปิดออกและภายในกล่องมีสร้อยคอทองคำขาวพร้อมจี้รูปหัวใจระยิบระยับแวววาวสวยงามสมราคา

"พี่ซื้อของมาฝากค่ะหนูต้องชอบแน่ๆเลย"

เด็กสาวมองสร้อยเส้นนั้นก่อนจะมีสีหน้าที่สลดลง มันสวยและเธอชอบมันมาก แต่ว่าดูท่าทางคงจะแพงน่าดู เอาจริงเธอไม่ได้คาดหวังของแพงๆจากใครทว่าถ้าเขาเต็มใจให้เธอก็จะรับไว้ ที่บ้านเอ่ยปากบอกตลอดว่าเธอห้ามคบกับคนรวย ถ้าเขาซื้อสร้อยเส้นนี้มาให้เธอด้วยราคาที่สูงมากอาจจะเป็นไปได้ว่าเขาค่อนข้างเป็นคนมีฐานะและเราสองคนอาจจะไม่สามารถคบหากันต่อได้

"พี่มาร์คซื้อมาแพงหรือเปล่าคะ"

"ทำไมต้องถามถึงราคาด้วยล่ะพี่เต็มใจให้หนูนะ"

ชายหนุ่มมองสีหน้าของหญิงสาวด้วยความแปลกใจ คนปกติได้รับของสวยงามจะต้องยิ้มอย่างดีใจ แต่ทำไมหญิงสาวดูไม่ได้อยากได้เท่าไหร่นัก

"ที่บ้านของตุ้ยนุ้ยไม่ชอบคนรวยค่ะ พ่อบอกว่าคนรวยไม่น่าคบหา พี่ไม่ได้รวยใช่มั้ยคะ"

ชายหนุ่มอึกอักอย่างพูดไม่ออกไม่รู้จะใช้ข้ออ้างอะไรในการอธิบายกับหญิงสาว ตั้งแต่คุยกันมานี่ก็เป็นเวลา 2 ปีแล้วเขาเองก็ไม่เคยที่จะถามถึงเรื่องครอบครัวของเธอ นี่ก็เป็นข่าวใหม่ที่เขาเพิ่งรู้ว่าที่บ้านของเธอไม่ชอบคนรวย

"พี่เหรอ ไม่เลยพี่จนมาก ทั้งชีวิตมีแค่เวฟ125คู่ใจคันเดียวเท่านั้น..."

เขารีบแก้ตัวพัลวันเพราะไม่อยากให้เรื่องฐานะมาเป็นอุปสรรคในการคบหากันระหว่างเราสองคน คนเราจะรักกันมันอยู่ที่จิตใจไม่ใช่เรื่องเงินทอง

"จริงนะคะ"

"จริงสิคะ พี่จะโกหกหนูทำไมล่ะว่าแต่... ทำไมที่บ้านของหนูเขาถึงไม่ชอบคนรวยกันคะ มีแฟนรวยดีเป็นไหน ๆหนูล้อพี่เล่นหรือเปล่าเนี่ย"

เขายังไม่ค่อยเข้าใจมากนักกับสิ่งที่เธอพูด การมีแฟนเป็นคนรวยมีฐานะมีเงินทองมากมาย ใครจะไม่อยากจะมีบ้าง

"ตุ้ยนุ้ยไม่ได้พูดเล่นนะคะพี่มาร์ค คือว่าคุณพ่อของตุ้ยนุ้ยท่านเคยมีเพื่อนเป็นคนรวยค่ะ แต่ว่าท่านโดนเพื่อนหักหลังให้เอาที่ดินในไร่ไปจำนองแล้วเขาก็หอบเงินหนีไป นี่ก็เป็นเวลาหลายปีแล้วค่ะที่คุณพ่อต้องมาใช้หนี้ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แต่ท่านก็บอกว่าไม่โทษใครเพราะว่าท่านไว้ใจคนผิดเอง"

"แต่ว่าคนรวยไม่ได้เหมือนกันทุกคนนะ คนรวยดี ๆก็มีเยอะแยะไป จะเอาคนคนเดียวมาตัดสินคนรวยทั้งโลกไม่ได้หรอกนะ"

ชายหนุ่มยังคงมีความคิดที่ว่าคนทุกคนไม่ว่าจะรวยหรือจนถ้าจะเลวมันก็เลวไม่มีแบ่งแยก แต่ก็นั่นแหละครอบครัวของเธอคงจะเจอมาเยอะ อย่างนั้นคุณพ่อของเธอคงไม่ห้ามลูกมากขนาดนี้หรอก

"ตุ้ยนุ้ยเข้าใจค่ะแต่ว่าคุณพ่อท่านไม่เข้าใจ"

"เอาเถอะงั้นหนูรับสร้อยเส้นนี้ไว้นะจริง ๆพี่ซื้อมาแค่ 199 บาทเอง"

ชายหนุ่มเลือกที่จะโกหกเพื่อให้หญิงสาวสบายใจ สร้อยคอทองคำขาว 18k ประดับตกแต่งด้วยเพชรล้อมรอบรูปหัวใจ ราคาตั้งขายที่ร้านของเขาอยู่ที่ 120,000 บาท แต่ตอนนี้เขากำลังตีราคาเพื่อให้หญิงสาวยอมรับสร้อยเส้นนี้ไว้ในราคาเพียงแค่ 199 บาท และแผนที่วางไว้ตอนมาถึงที่เชียงใหม่คือพาหญิงสาวไปเดินห้างพาไปช้อปปิ้งของแบรนด์เนมเครื่องสำอางที่เธออยากได้ แต่ดูท่าทางแผนที่คิดมาจะล่มเสียแล้วเพราะว่าเธอไม่ชอบคนรวย

"จริงหรอคะ 199 บาทเหรอ ค่อยสบายใจหน่อยค่ะ ถ้าอย่างนั้นตุ้ยนุ้ยจะรักษาไว้อย่างดีเลยขอบคุณพี่มาร์คมากเลยนะคะที่มาหาถึงที่นี่เลย ถ้างั้นตุ้ยนุ้ยไปเรียนก่อนนะคะแล้วตอนเย็นเจอกันค่ะ"

"ตกลงตามนี้ค่ะงั้นเดี๋ยวพี่กลับไปพักผ่อนก่อนแล้วเดี๋ยวตอนเย็นที่ออกมารับหนูนะคะ"

ชายหนุ่มเอ่ยเอามาเสียงอ่อนโยน ลูบผมหญิงสาวโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะจูบหน้าผากอย่างแผ่วเบา ตุ้ยนุ้ยหลับตาลงรับสัมผัสจากชายหนุ่มใบหน้าสวยเผยยิ้มออกมาแสดงความรู้สึกออกมาอย่างเปิดเผยว่าตอนนี้เธอมีความสุขมากแค่ไหน

"รักจัง"

"รักเหมือนกันเด็กน้อยเจอกันตอนเย็นค่ะ ตั้งใจเรียนนะคะตุ้ยนุ้ยของพี่มาร์ค"

เด็กสาวรับกล่องกำมะหยี่ของชายหนุ่มถือไว้แน่นจากนั้นก็โบกมือบ๊ายบายให้ชายหนุ่มก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้าไปในโรงเรียน มาร์คมองตามสาวน้อยไปการจะยิ้มออกมา

"คุณมาร์คจะกลับเลยไหมครับ"

"กลับเลยแล้วเดี๋ยวนายช่วยไปเช่ารถมอเตอร์ไซค์มาให้ฉันสักคันหนึ่งไม่ต้องเอาแบบดีๆนะ เอาแบบพอไปวัดไปวาได้"

"คุณมาร์คจะเอาไปทำอะไรครับ"

"ก็เอามารับสาวไปกินข้าวเย็นนี้น่ะสิ ทำไงได้วะผู้หญิงเขาไม่ชอบคนรวย ตอนแรกว่าจะเช่ารถเบนซ์มารับสาวไปกินข้าวที่ห้าง สงสัยคงได้ขี่มอเตอร์ไซค์มารับไปกินอาหารตามสั่งซะแล้ว เฮ้อ... เวรกรรมอะไรของไอ้มาร์ควะเนี่ย"