“ตัวเล็กง่วงไหม” ป๋าพงษ์ถามเมื่อเวลาผ่านมาเกือบสองชั่วโมง เป็นสองชั่วโมงที่ฉันนั่งเป็นคู่ควงให้ป๋า
“นิดหน่อยค่ะ” ก็ฉันง่วงจริง ๆ ฉันจะโกหกทำไมล่ะ ป๋าพงษ์ฉันให้เอนลงไปที่ตักของเขา
“งั้นนอนก่อนเลยครับ เดี๋ยวปลุก” ฉันก็นอนสิคะ ให้นั่งฟังเขาคุยนั่งมองเขาดื่มคงไม่ไหว กำลังเคลิ้มหลับรู้สึกเหมือนมีผ้ามาคลุมตัวสงสัยป๋าน่าจะถอดสูทที่ป๋าใส่มาคลุมให้ฉัน ทำไมต้องทำให้หัวใจฉันรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ด้วยนะ
ฉันรู้สึกว่าหลับสบายมากเหมือนได้นอนบนที่นอนนุ่ม ๆ ฉันพลิกตัวแล้วขยับตัวเข้าไปกอด
เดี๋ยวนะ
กอดใครล่ะ? ในเมื่อฉันนอนหลับที่ผับหนุนตักป๋าพงษ์ ภาพความจำไหลย้อนมาทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้น หัวใจอีโมจะวาย ผู้ชายโคตรหล่อนามว่าป๋าพงษ์นอนจ้องหน้าฉันอยู่ เขาเห็นว่าฉันมอง เขาก็ก้มลงมาจูบที่ปากของฉัน เริ่มหายใจติดขัดรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวทั้งที่อากาศเย็น
แต่เดี๋ยวนะ ตอนนี้ฉันอยู่บนที่นอนแล้วนอนอยู่ที่ไหนล่ะ มองไปรอบ ๆ
