ยามโฉ่ว[1]
เคร้งงงง เคร้งงงง
เสียงระฆังดังเตือนชาวบ้านในยามค่ำคืน เมื่อหิมะแรกโปรยปรายลงมา หลายปีก่อนหน้าไม่มีการแจ้งเตือน ชาวบ้านจุดเตาไฟไม่ทัน ตื่นเช้ามากลายเป็นศพไปทั้งบ้าน พอถึงหน้าหนาวผู้ใหญ่บ้านเลยกำหนดให้มีคน คอยดูหิมะตกในยามค่ำคืนเอาไว้
เซี่ยซือซือลุกขึ้นไปทางห้องครัว เจอน้องสาวกับนางถานอยู่ที่นั่นก่อนแล้ว สักพักถานจ้านก็เดินมาหาพวกนาง เขาเดินได้สองวัน หิมะแรกก็มาเยือนเสียแล้ว โชคดีแค่ไหนที่ไม่ต้องเจ็บขา เหมือนสองปีที่ผ่านมา
“ข้ากับอาซานตุนฟืนเอาไว้ค่อนข้างเยอะ ท่านแม่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เพียงพอ ตลอดหน้าหนาวนะเจ้าคะ” เซี่ยซือซือเห็นแม่สามีเป็นกังวลในเรื่องนี้ นางเลยเอ่ยให้ท่านได้เบาใจ
“ลำบากพวกเจ้าแท้ ๆ”
“ไม่เลยลำบากเลยเจ้าค่ะท่านแม่ ข้ากับอาซานช่วยกันทำสองคนจนชินแล้ว”
ความจริงนางใช้น้ำพุวิเศษเพิ่มพลัง ในแต่ละวันจึงแบกฟืนลงมาได้ในจำนวนมาก อีกอย่างนางก็แอบเก็บฟืนในมิติพิเศ
