“มีอันใดก็เอ่ยมา พวกเจ้ามายืนจ้องหน้าข้าเช่นนี้ บอกตามตรงข้าอึดอัด” ถานจ้านมองสามพี่น้อง ที่ยืนเรียงหน้ากระดานมองตนเองอยู่กลางห้อง เขารอแล้วรออีกก็ยังไม่มีใคร เอ่ยอะไรออกมาสักคำ
“ท่านพี่พูด !” เซี่ยซือหยางกระตุกแขนเสื้อพี่สาวแรง ๆ
“เจ้านั่นแหละพูด !” เซี่ยซือซืออดที่จะแกล้งน้องชายตัวเองไม่ได้
เซี่ยซานซานมองทั้งคู่แล้วเบือนหน้าหนีอย่างเอือมระอา “ข้าพูดเอง พี่เขยท่านช่วยสอนหนังสือพวกเราสามคนได้หรือไม่”
“สอนหนังสือ ?” ถานจ้านเลิกคิ้วขึ้นสูง เขามีความคิดอยากสอนหนังสือเซี่ยซือหยางอยู่ก่อนหน้าแล้ว เพียงแต่ที่ทำให้เขาประหลาดใจ คือพี่สาวทั้งสองคนของเขา ต้องการเรียนหนังสือด้วย
“เจ้าค่ะ ข้าไม่ได้อยากเรียนท่านพี่นั่นแหละบังคับข้า” เซี่ยซานซานแอบฟ้อง นางไม่เข้าใจว่าทำไมท่านพี่ ถึงอยากให้นางเรียน
“เจ้าอยากเป็นคนโง่ไม่รู้หนังสือหรืออย่างไร ข้าไปขายของป่าในตำบล อ่านป้ายชื่อร้านยังไม่ออก ต่อไปจะไปค
