ตอนที่ 6
1753 คำ
เหตุผลที่อชิมาขอให้กุ๊กไก่แต่งงานแบบหลอก ๆ ด้วยนันก๊กไก่ยังไม่รู้เลย แต่เธอก็ให้เขาพักที่ห้องพักแขกไปแล้ว ยังไงที่นี่ก็มีสองห้องเธอไม่ได้กลัวเขาแม้แต่น้อย คนหล่อขนาดนี้เอาความเป็นจริงเข้าคุยกันก็ย่อมดึงดูดในสาว ๆ อยู่แล้ว ยิ่งเป็นอชิที่ทำท่าทางจะไม่แตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บแบบนั้นก็ยิ่งทำให้กุ๊กไก่ยิ่งสบายใจ
กุ๊กไก่ตัดสินใจที่จะทำอาหารให้เขากินหลังจากที่เขาเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดนอนสบาย ๆ แล้วออกมาก็พบปลาทูทอดไหม้ ๆ สองตัว และข้าวที่น่าจะหุงตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วเหมือนจะเน่าแม้จะอุ่นแล้วในจานนั้น
"เธอคิดจะฆ่าฉันหรือไง ยังไม่ได้จดทะเบียนยังไงก็ไม่ได้สินสมรสหรอก"
พูดจบเขาก็เทปลาไหม้กับข้าวเน่าลงถึงขยะ กุ๊กไก่ตีหน้าเศร้าน้ำตาคลอ
"ฉันแค่ตั้งใจจะทอดปลาให้นายกินทำไมต้องทำร้ายจิตใจของฉันด้วย"
หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้วิ่งเข้าห้องไป กุ๊กไก่เองก็หิวไส้กิ่วเงินของเธอไม่ค่อยมีแล้วจึงประหยัดมากปลาทูสองตัวนั่นก็เป็นเข่งสุดท้ายแล้ว การที่เขาเทปลาทูลงถังขยะจึงสะเทือนใจมาก เธอร้องไห้เสียงดังลืมไปแล้วว่าตัวเองในตอนนี้มีเงินในบัญชีห้าแสนบาทไม่ต้องกินปลาทูไหม้แล้ว
อชิเดินตามมาเขาเคาะประตูของเธอแต่กุ๊กไก่ไม่เปิดเขาจึงเปิดประตูเข้ามาเอง
"ฉันสั่งแกร็บไปแล้วสั่งมาเผื่อเธอด้วยเดี๋ยวออกมากินด้วยกันนะ"
กุ๊กไก่เช็ดน้ำมูก "นายทำร้ายจิตใจฉันแล้วยังคิดจะเอาของมาล่อ ปลาทูนั่นมีความหมายต่อฉันมาก นี่มันอาหารมื้อแรกที่ฉันลงมือทำให้ใครสักคนกินเลยนะ" เธอยังกลัวเสียหน้าไม่ได้บอกเขาว่าเธอประหยัดแค่ไหนจึงไม่ยอมกินมันมาตั้งสองอาทิตย์
กุ๊กไก่ได้ยินเสียอชิถอนหายใจ เขาเดินเข้ามาใกล้กระซิบเบา ๆ
"ขายให้ฉันก็แล้วกัน"
กุ๊กไก่ขยับหนีอย่างแง่งอน มุดหน้าเข้ากับหมอนถามเขาเสียอู้อี้ทั้งสะอื้น
"ขายอะไร"
"ปลาทูน่ะ"
"ขายยังไงนายทิ้งไปแล้ว"
"ก็ขายได้ฉันรับซื้อ"
"นายจะซื้อเท่าไหร่"
"เธออยากได้เท่าไหร่ว่ามาเลย"
"มันมีคุณค่าทางจิตใจประเมินค่าไม่ได้ ไม่ขาย"
กุ๊กไก่เสียงแข็ง หน็อยคิดจะเอาเงินมาแลกปลาทูที่แสนล้ำค่าของเธอเหรอ เห็นเธอเป็นคนยังไงกัน
"ฉันให้ตัวล่ะหมื่น ขายก็ขายไม่ขายก็ไม่ต้องขาย ข้าวจะกินก็กินไม่กินก็ช่าง"
พูดจบเขาก็ก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว กุ๊กไก่เงยหน้าขึ้นเธอหูฝาดไปหรือเปล่า ปลาทูเน่า ๆ ค้างตู้เย็นมาสองอาทิตย์นั่นตัวละหมื่นเลยนะ ต๊าย ของเน่า ๆ แบบนั้นก็ขายได้ เธอรีบลุกพรวดพราดออกไปจากที่นอนวิ่งด้วยความเร็วสูงไปนั่งค้ำคางตรงหน้าเขา ทั้งยังมองเขาตาแป๋ว
"สองตัวสองหมื่นประวัติการโอนมีนายใช้ประวัติเดิมได้ เลขบัญชีเดิมเลย"
อชิส่งเสียง ฮึ ออกมาคำหนึ่ง น้ำตาของกุ๊กไก่หายไปแล้ว เขาพูดเบา ๆ
"ไหนว่ามีค่าทางจิตใจ ไม่ขายไม่ใช่เหรอ"
กุ๊กไก่ทำเสียงจุ๊ ๆ เธอแน่ใจว่าคนอย่างอชิต้องโอนให้แน่นอน เขาเป็นคนรักษาคำพูดดูจากเงินห้าแสนเมื่อสักครู่เขายังโอนเลยประสาอะไรกับสองหมื่น ยังไงเขาก็ต้องโอน
"นายเข้าใจผิดแล้ว เพราะมีค่ายังไงล่ะถึงต้องขาย นายถึงประเมินราคาตรงกับใจฉันพอดี ว่าไงประวัติมีโอนเลยมั๊ย หรือว่าจะให้ส่งคิวอาร์โคดอีก"
อชิส่ายหน้า กดโอนโดยไม่ลังเล กุ๊กไก่เองไม่เข้าใจการกระทำของเขาเท่าไหร่ แต่เธอชอบวิธีการแบบนี้มาก เพียงเขาเหยียบเข้าบ้านเธอไม่กี่ชั่วโมงเงินในบัญชีของเธอก็มีหลักแสนแล้ว ทั้งที่ก่อนหน้าเธอมีติดบัญชีแค่หนึ่งร้อยยี่สิบบาทเท่า่นั้น
แบบนี้เธอไม่สามารถปล่อยเขาไปได้ เขาคือตัวเงินตัวทองอันล้ำค่าต้องเอาใจเขาถึงจะถูก
ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นคนมาส่งอาหารข้างล่าง กุ๊กไก่กระโดดโลดเต้นยิ่งกว่ากวางน้อยตามอชิลงไปด้านล่างเพื่อช่วยเขาหิ้วอาหาร
"ให้เลขาทำเองค่ะ เจ้านายไม่ต้องนะคะ มาค่ะเลขาจะถือเอง"
เธอแย่งเขาหิ้วกล่องเสต็กจากร้านดังโดยไม่ลังเล ทั้งยังยิ้มกว้างทักทายเพื่อนบ้านที่เจอกันประจำ ผู้หญิงสองคนนั้นมองอชิตาเป็นประกาย แน่นอนว่าอชิดูไปดูมาก็อาจจะหล่อกว่าแฟนเก่าของเธออีกแม้ว่าเขาจะอยู่ในชุดนอนเรียบ ๆ ก็ตาม
เธอขยับมายืนชิดเขาทั้งกระแอม กลิ่นของอชิเป็นกลิ่นสะอาด ในห้องอาบน้ำเป็นครีมอาบน้ำของเธอเมื่อผสมเข้ากับกลิ่นตัวตามธรรมชาติของอชิแล้วไม่คิดว่ามันจะให้ความรู้สึกหอมสะอาดสดชื่นได้ขนาดนี้
อชิกลับไม่ปล่อยให้กุ๊กไก่หิ้วของอีกต่อไปเมื่อเห็นท่าทางขัดหูขัดตาของเธอข้อมือเล็ก ๆ นั่นแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้วเมื่อหิ้วของเยอะแบบนั้น เขาดึงของในมือของเธอมาถือจนหมดท่ามกลางสายตาของคนในลิฟต์ที่มองด้วยความอิจฉา
แน่นอนว่ากุ๊กไก่ย่อมไม่รอช้า เธอยิ้มรับความรู้สึกอิจฉาของเพื่อนบ้านคนนั้นจนหน้าบาน
ในที่สุดสาวสวยอย่างเธอก็หาแฟนใหม่ได้แล้ว ว่องไวรวดเร็วเสียด้วยถึงจะถูกผู้ชายคนเดิมเทมาก็เถอะ ไม่มีใครรู้เบื้องหลังว่าแท้จริงเกิดอะไรขึ้น แค่เบื้องหน้าสวยงามก็พอแล้ว
ของวางอยู่บนโต๊ะเรียบร้อย กุ๊กไก่พาเขาไปยังตู้เก็บจานชามทั้งยังสอนวิธีใช้เตาแก๊สและอื่น ๆ อชิพยักหน้าเข้าใจ
"เรื่องงานบ้านเธอต้องทำไม่ใช่เหรอ เลขาแบบเธอน่ะต้องทำทุกอย่าง ซักผ้า รีดผ้า ไม่ต้องมาอธิบายให้ฉันฟัง"
"รู้น่า"
กุ๊กไก่ไม่มีเงินจ้างแม่บ้านนานแล้วที่ผ่านมาเธอต้องทำงานบ้านเองมาตลอด แต่ทุกอย่างเป็นของเธอการทำงานบ้านจึงไม่ได้เลวร้าย แต่ตอนนี้อชิกำลังพูดถึงเรื่องการซักผ้า รีดผ้า อะไรพวกนั้นให้เขาด้วย เธอตาโต
"อะไรต้องซักผ้ารีดผ้าให้ด้วยเหรอ"
"ฉันไม่ชอบส่งซักรีด ไม่ไว้ใจ อีกอย่างจ้างเดือนละห้าแสนฉันก็ต้องให้คุ้มกับเงินที่จ่าย หรือจะทำน้อยกว่านี้ก็ได้ ฉันจะได้ลดเงินเดือน"
กุ๊กไก่ส่ายหน้า ส่งเสียงหวานอีกครั้ง
"เจ้านายไม่ต้องห่วงค่ะ เลขาจะทำให้ทุกอย่าง ไม่ต้องกังวลไปค่ะ"
อชิพูดเหมือนเสื้อผ้าของเขาราคาแพงมากถึงแม้ว่าเนื้อผ้าและการตัดเย็บจะไร้ที่ติจนเธอประหลาดใจก็เถอะ เธอไม่เห็นว่ามันจะเป็นยี่ห้อดังอะไรเธอจึงนึกดูถูกเขาในใจ จนกระในเวลาต่อมากุ๊กไก่ต้องร้องว๊าวจนตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเสื้อผ้าของเขานั้นไม่ใช่ใครก็สามารถตัดให้เขาได้
พวกเขาช่วยกันยกจานมาที่โต๊ะ อชิสั่งเสต็กน่ากินจากร้านดังมาสองคนนั่งกินเงียบ ๆ นั่นเป็นเพราะกุ๊กไก่เพิ่งรู้ตัวเองว่าหิวมาก หรือไม่ก็เป็นเพราะไม่ได้กินรสชาติอร่อย ๆ แบบนี้มานานมากแล้วจึงตั้งอกตั้งใจกินอย่างเต็มที่
อชิรินน้ำให้เธอเมื่อกุ๊กไก่รีบเคี้ยวจนสำลัก เขาตบหลังให้เธอเบา ๆ จนกระทั่งเธอรู้สึกดีขึ้น กุ๊กไก่ฟาดอาหารตรงหน้าเรียบไม่มีเหลือ เธอไม่เคยห่วงเรื่องลดความอ้วนเหมือนสาว ๆ ทั่ว ๆ เพราะตั้งแต่เธอถังแตกเธอก็ไม่มีเงินให้กินจุกจิกแล้ว และร่างกายของเธอก็เผาผลาญได้ดี กินลงไปเท่าไหร่ก็ออกมาเท่านั้น
อชิเองก็อิ่มแล้ว เขากินไม่มากเท่ากุ๊กไก่เหมือนว่ามื้อนี้จะเป็นเธอที่สวาปามเข้าไปมากกว่าผู้ชาย แต่เธอกลับรู้สึกสบายใจมาก แต่ก่อนที่มีแฟนกุ๊กไก่ต้องระมัดระวังเรื่องการกินให้สวยต่อหน้าแฟนหนุ่ม ทั้งคำพูดจาก็ต้องคอยระวังเพราะเขาเป็นผู้ดีเก่า หลายสิ่งหลายอย่างที่อยากกินเธอก็ไม่สามารถกินได้ อึดอัดแค่ไหนก็ต้องอดทนเป็นตุ๊กตาให้เขาเพราะรักเขามากแต่สุดท้ายเขากลับทิ้งเธอไปหาคนอื่น
ดังนั้นการกินอาหารกับอชิที่เป็นเพื่อนเก่าจึงทำให้เธอสบายใจและเป็นตัวของตัวเองเอามาก ๆ เมื่ออิ่มท้องแล้วอชิเริ่มพูดถึงการจดทะเบียนสมรส
"เราต้องรอคิวจดทะเบียนก่อนอื่นต้องไปสัมภาษณ์ก่อน"
กุ๊กไก่ทำหน้างง
"สัมภาษณ์อะไร เราจะจดทะเบียนกันก็ต้องไปสำนักงานเขตไม่ใช่เหรอ"
"ใช่ แต่ก่อนไปสำนักงานเขตต้องไปสถานทูตอังกฤษก่อน ตอนนี้ฉันไม่ใช่คนไทยเป็นคนอังกฤษโดยสมบูรณ์ดังนั้นเราต้องยื่นเรื่องที่สถานทูตก่อน"
กุ๊กไก่มึนงง นายคนนี้เพี้ยนไปแล้วเหรอ เขาเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่เด็กจนถึงม.ต้น จะกลายเป็นคนอังกฤษไปได้ยังไงกัน แต่เหตุผลนั้นอชิกลับไม่บอกเธอ
"เธอแค่ทำงานในส่วนของเธอ ลืมเงื่อนไขแล้วเหรอว่าอย่ายุ่งในส่วนของฉัน"
กุ๊กไก่จึงได้แต่หุบปาก แม้ว่าเธออยากรู้เรื่องของเขาจนนอนไม่หลับก็ตาม เอาล่ะให้เธอได้จดทะเบียนแล้วได้เงินก่อนในตอนนั้นค่อย ๆ หลอกถามเขาก็ยังไม่สาย
แต่ว่า
"โอ๊ย อยากรู้จนนอนไม่หลับแล้วโว๊ย หมอนั่นเป็นคนอังกฤษไปได้ยังไง"
และแล้วเธอก็กดไลน์โทรหานาชาและลูกเกด แต่สองคนกลับไม่รับสายของเธอ กุ๊กไก่ผู้ที่คิดจะเม้ากับเพื่อนจึงได้แต่หงุดหงิดด้วยความอยากรู้อยู่เพียงลำพัง
- ผู้เขียน
