"จะเป็นอะไรได้ล่ะ ไม่ต้องห่วงก็แค่แฟนเก่าจะไปแคร์อะไรล่ะ"
กุ๊กไก่บอกเขาหน้าเธอยิ้มแต่ดวงตาเศร้าจนคนเห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ แต่อชิเองก็ไม่คิดที่จะปลอบเธออีกต่อไป
สิ่งที่เขาทำคือทำเป็นว่ามองไม่เห็นความเศร้าที่กุ๊กไก่พยายามซ่อนเอาไว้ เธอพยายามขนาดนั้นถ้าหากเขาทำเป็นรู้ดีเธอคงเสียใจที่หลอกคนไม่สำเร็จ
บรรยากาศครึกครื้นรื่นเริง อชิและกุ๊กไก่ก็หวานกันจนออกนอกหน้า ต่างคนต่างยกแก้วดื่มแล้วมองตากันใครเห็นก็ต้องคิดว่าเป็นคู่สามีภรรยาที่รักกันหนักหนา
แต่ที่อชิมองเพราะกลัวว่าเธอจะเผลอร้องไห้ออกมา และที่กุ๊กไก่มองเขาก็เพราะเหมือนว่าตอนนี้เขาเป็นหลักยึดของเธอไปเสียแล้ว แค่มองหน้าหล่อ ๆ นี่ใจมันก็สงบลงได้แฮะ แปลกแต่จริง
กุ๊กไก่ขยับตัวโน้มลงมาบอกเขาเบา ๆ
"ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
อชิพยักหน้า
"อย่าเถลไถลล่ะ"
กุ๊กไก่ค้อนไปทีหนึ่ง
"ใครจะไปไหนได้ล่ะ"
เพื่อนที่นั่งข้างอชิได้ยินถึงกับแซวเสียงดัง
"ไอ้อชิม
