“แกซ่อนใครไว้ข้างในห้องนอน”
เสียงทุ้มต่ำของชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้น แทนทองเปิดประตูห้องเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต สีหน้าแววตาของเขาตอนนี้เคร่งเครียด ยิ่งรู้จากอิงดาวว่าตอนนี้นิวรินมาส่งอิงทัชเขายิ่งร้อนใจไม่น้อย
“ไม่มีครับ ว่าแต่คุณพ่อมาทำอะไรดึกๆ ดื่นๆ”
“ไม่มีแน่นะ แล้วแกทำไมแต่งตัวแบบนี้”
แทนทองมองอิงทัชตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า สายตาจ้องจับผิดมองมาที่เขาราวกับว่าตอนนี้กำลังทำผิดมหันต์
“คุณพ่อเป็นอะไรเนี่ย มาจับผิดอะไรผม นี่มันกี่ทุ่มกี่ยามแล้วครับ ผมเพิ่งกลับมาจะอาบน้ำนอน”
“แม่แกบอกว่าให้นิวรินมาส่งแก แล้วน้องไปไหนล่ะ”
“เอ่อ...กลับ กลับไปแล้วครับ”
แทนทองตวัดหางตาไปมองอิงทัช พลางยกยิ้มมุมปากเบาๆ ให้เจ้าลูกชายตัวแสบที่กำลังโกหกเขาอยู่
“อืมก็ดี ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก ตอนนี้ เดี๋ยวนี้”
“ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ไม่ได้เหรอครับ”
“หรือแกซุกใครไว้ข้างใน นิวริน?”
คำถามโพล่งๆ ออกจากปากแทนทอง
