“นี่จ้ะ สลิปเปอร์”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ขอบคุณมากนะคะ” เจ้าของบ้านสูงวัยวางสลิปเปอร์ให้เธอสวมใส่ แทบจะใส่ให้เลยก็ว่าได้จนเธอรู้สึกเกรงใจและทำตัวไม่ถูก
“หนูเป็นแขก แล้วก็เป็นเด็กน่ารัก คนเป็นพ่อแม่คงภูมิใจน่าดู”
เธอระบายยิ้มรับคำชมที่ส่งไปถึงพ่อกับแม่ ท่านคงดีใจหากได้ยินด้วยหูของตัวเอง
“บ้านสวยมากๆ ค่ะ ยิ่งได้เห็นข้างในก็ยิ่งสวย เป็นบุญตามากๆเลยค่ะ”
“ลูกชายป้าออกแบบเองทั้งหมดเลย เห็นครั้งแรกยังตกใจ อะไรจะหรูขนาดนี้” หญิงสูงวัยยิ้มภูมิใจทุกครั้งเมื่อต้องพูดเรื่องที่เกี่ยวกับลูกชายเพราะหล่อนภูมิใจมากจริงๆ
รูปครอบครัวในวันรับปริญญาไม่มีคุณป้าปรากฏอยู่ในรูปด้วย นึกแปลกใจแต่ไม่กล้าถาม
“นั่งก่อนนะ ป้าจะไปหาน้ำ หาขนมมาให้ พักให้หายเหนื่อยก่อนแล้วค่อยกลับ” ไหนๆ ก็เดินเข้ามาในบ้านขนาดนี้แล้ว กินสักหน่อยก็ได้
“ค่ะ”
“ไง พี่กำลังจะโทรหาเลย พอดีโทรหาแม่แล้วไม่ยอมรับสายก็เลยจะออกไปตามหาท่านก่อน”
