“แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” ป้าศรถามหนู
“ฉันเป็นคนรับเลี้ยงเองค่ะ คุณคงจำไม่ได้เพราะมันผ่านมานานแล้ว” คุณมี๊เป็นคนอธิบายทุกอย่างและเหมือนพวกเขาจะตกใจกันมากเลย
“ละแล้วรับมาเลี้ยงเป็นลูกไม่ใช่เหรอครับ แล้วมาเป็นคู่หมั้น...” ลุงสาทิตมองที่เราเพราะเฮียชาร์คยังคงกอดหนูไม่ปล่อย
“พอดีเด็กเขารักกันนะคะ และน้องซีก็เป็นเด็กดีด้วย”
“เอามาเลี้ยงเป็นลูกแต่กลายเป็น...”
“ก็ยังไม่ได้จดรับรองเป็นบุตรนิครับ แถมไม่มีใครทราบเรื่องของซีสักหน่อยจะหมั้นกันก็ไม่ผิด” คุณแด๊ดบอก
“คุณศะราส่งแขกด้วยครับ และไม่ต้องนัดพบแล้วนะครับเสียเวลา”
“ชาร์ค!!!!” เหมือนพี่ใบหยกจะโมโหมากเลย
.
.
.
เราเข้ามาในห้องทำงานของเฮียชาร์คมากกว้างมากแถมยังมองเห็นวิวจากตึกสูงมองเห็นท้องฟ้าสวยๆ ถ้าเป็นตอนกลางคืนคงต้อง
