ควีนวางปากกาลงไปกับโต๊ะ ก่อนที่เธอจะปิดแฟ้มฉบับสุดท้ายที่เธอพึ่งจะอ่านและลงนามเสร็จ และเธอก็ยันตัวลุกขึ้นจนเต็มความสูง พลางสายตาก็เลื่อนไปสบกับนาฬิกาบนผนังโดยอัตโนมัติ
“เที่ยงกว่าแล้วงั้นหรือ?” ควีนเอ่ยออกมาแผ่วเบา และก็พบว่าเวลานี้ตัวเองควรจะไปหาอะไรทานได้แล้ว “ไอชิบะ ได้เวลาลงไป...” แต่แล้วเสียงของเธอก็ขาดห้วง เมื่อหันไปมองยังที่ประจำของไลอ้อน และก็พบว่าตอนนี้เขากำลังนั่งหลับอยู่
ควีนค่อย ๆ เดินเข้าไปหาเขาอย่างแผ่วเบา โดยที่ตัวเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเธอนั้นจะย่องไปทำไม เธอจ้างเขามาทำงานนะ...ไม่ใช่มานั่งหลับคอพับอยู่แบบนี้
พลันเรื่องเมื่อคืนที่เราทำกิจกรรมกันจนกระทั่งเลยเข้ามายังวันใหม่จะแล่นเข้ามาในสมองให้ภาพทุกอย่างฉายชัด และเธอก็จำได้ว่าตัวเองเหน็ดเหนื่อยจนเผลอหลับไปก่อนแล้ว...โดยที่เขายังจะต้องลุกไปอาบน้ำชำระร่างกาย และล้างเลือดซึ่งมันเป็นผลมาจากฝีมือของเธอเอง
นับตั้งแต่วันนั้น
