นิภาและพายุรีบออกไปทันทีหลังจากที่รับประทานอาหารเสร็จเพราะต้องรีบไปขึ้นเครื่องเพื่อไปเจรจาธุรกิจที่ต่างประเทศต่ออีก ส่วนสายฟ้าก็ขอตัวออกไปเดินเล่นที่หลังบ้านรออาหารย่อยและไม่ลืมที่จะสะกิดเรียกให้โอซานออกมาข้างนอกเพื่อไม่ให้เป็นก้างขวางคอระหว่างพี่สาวกับพี่เขย
ตังเมที่รู้ทันน้องสาวของตัวเองก็ทำท่าจะขอตัวกลับเข้าไปในห้องสมุด ทว่าร่างสูงคงจะไม่ยอมให้เธอได้พูดก่อนและดันเธอเดินขึ้นไปบนห้องนอนแทน
“นายจะรีบพาฉันขึ้นมาทำไมเนี่ย ฉันยังอยากอ่านหนังสืออยู่เลยนะ” ตังเมเอ่ยพลางหันมามองหน้าเขา
“เราอยู่ที่นี่กันอีกนาน เดี๋ยวค่อยอ่านทีหลัง”
“นายนี่ เอาแต่ใจชะมัด”
“นั่งลงสิ” ชายหนุ่มดันร่างบางให้นั่งลงบนเตียง ก่อนจะหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะวางมันลงบนตักของเธอ
“อะไรเหรอ” ตังเมเอ่ยถามด้วยความสงสัย แต่เมื่อเห็นด้านในอีกชั้นเป็นกล่องกำมะหยี่สีแดงสดที่คุ้นตาก็พอจะรู้ว่าด้านในต้องเป็นเครื
