เช้าวันถัดมาอาการของตังเมก็ทำให้คนในบ้านต้องตกใจอีกครั้ง เพราะวันนี้หญิงสาวดูมีความสุขมากอีกทั้งยังทานอาหารได้เยอะกว่าที่ผ่านมา แต่นั่นก็ทำให้ทุกคนเริ่มสบายใจขึ้นไม่ต้องกลัวว่านายหญิงจะล้มป่วยไปกะทันหัน
สายฟ้าที่เห็นพี่สาวดีขึ้นก็เริ่มสบายใจมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ยอมหายโกรธโอซานและพยายามหลบเขาตลอด
“พี่เม สายฟ้าไปเรียนก่อนนะ”
“อืม แล้วทำไมไม่ให้โอซานไปส่งล่ะ”
“สายฟ้าไปเองน่าจะดีกว่า”
“งั้นก็ระวังตัวด้วยล่ะ”
“ค่ะ” สายฟ้าไม่ได้คิดอะไร จึงรีบเดินออกจากบ้านไปขึ้นรถประจำทางตรงปากซอยอย่างรวดเร็วไม่ให้เขาเห็นเธอเสียก่อน
ตังเมเห็นท่าทีของน้องสาวก็พอจะรู้ว่ากำลังโกรธโอซานที่ไม่ยอมช่วยเรื่องของเธออย่างแน่นอน เพราะเธอเคยได้ยินสายฟ้าร้องขอให้โอซานช่วยติดต่อเหนือน้ำให้เธออยู่ครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะไม่คุยกับโอซานอีกเลย
“เดี๋ยวผมตามไปดูแลเธอเองครับ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”
“ขอบคุณนะคะ สายฟ้าเ
