.
..
...
....
“ก็ฉันเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอนั่นล่ะไม่ชินเอง”
“โอเคๆ ฉันจะพยายามทำใจให้ชินละกัน”
“คุณแอนดริวว่างรึยังคะ ไปเดินเล่นในสวนเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ” อินทิราควงแขนหนุ่มผมทองนัยน์ตาสีฟ้าอย่างออดอ้อน
แต่ทว่าบาสเตียนกลับทำลายความหวังของเธอ
“นายเอากระเป๋าไปเก็บบนห้องก่อนไป” บาสเตียนสั่งลูกน้อง ส่งสัญญาณผ่านนัยน์ตาคมให้รู้ว่าเขาต้องการอะไร
“ครับบอส” แอนดริวรับคำสั่งเจ้านายก่อนจะหันไปเอ่ยกับคนที่นั่งข้างกัน “ผมขอตัวก่อนนะครับคุณอิน เอาไว้ผมว่างๆ จะไปเดินเล่นเป็นเพื่อนคุณนะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะฉันรอได้รีบลงมานะคะ”
“ปล่อยให้แอนดริวไปพักผ่อนก่อน เดี๋ยวฉันจะพาไปเอง” บาสเตียนเอ่ยเสียงเข้มแต่ทว่ากลับใจสั่นพิกลที่จะได้พาหญิงสาวไปเดินเล่นในสวน เขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้าสวนนี้เลยนอกจากมารด
