จากที่เคยยืนหน้าเรียบไร้ความรู้สึก ก็อดถามบิดากลับด้วยความสงสัยไม่ได้
“คุณพ่อพูดแบบนี้อีกแล้ว ผมชักสงสัยเสียแล้วสิว่าคุณพ่อกำลังมีแผนอะไรอยู่ภายในใจหรือเปล่า”
“ฉันไม่มีอะไร แกอย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นเจ้านิค”
“แต่คุณพ่อพูดแปลกๆ”
นิโคไลมองหน้าบิดาด้วยความสงสัยเต็มเปี่ยม
“ก็บอกว่าไม่มีอะไรยังไงล่ะ แกออกไปได้แล้ว ฉันจะอ่านหนังสือ”
ผู้เป็นบุตรชายมองหน้าบิดาอยู่หลายอึดใจ ก็ตัดสินใจเดินจากไป แต่กระนั้นในสมองก็ยังคงสงสัยเคลือบแคลงบิดาอยู่ตลอดเวลา
พ่อต้องซ่อนอะไรเอาไว้ภายในใจอย่างแน่นอน เพียงแค่เขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรเท่านั้นเอง แต่สักวันเขาจะต้องรู้ให้ได้
ชายหนุ่มจ้ำอ้าวๆ เดินไปหยุดที่หน้าห้องพักของอิงบุญ เขาไม่คิดจะเสียเวลาเคาะประตู มือหนาหมุนลูกบิดและเปิดเข้าไปทันที ซึ่งก็ทำให้คนที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่สะดุ้งตกใจ หล่อนมองเขาด้วยสายตาตื่นตระหนก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นขุ่นเคือง
“ออกไปนะ”
“ทำไม
