หย่าให้รักร้าวราน นิยายเซต รัก | หย่า | ร้าง

หนีความจริงที่สร้างเอง

(พี่สะใภ้ถามแบบนี้ทำไมหรือครับ)

(เปล่าค่ะไม่มีอะไร) เธอไม่กล้าบอกความจริง

(เอาเรื่องจริง ก็คุณใหม่นี่แหละ เธอก็เป็นคนที่หักอกพี่ปริญยังไงล่ะครับ และหนีไปแต่งงานกับคนสิงคโปร์ ป่านนี้คงมีความสุขโขสุขขีดีมั้งครับ)

ทอดาวสะท้อนใจ แม้แต่ปกป้องก็รู้เรื่องนี้ แต่ทอดาวก็ไม่กล้าที่จะปรึกษาเรื่องนี้กับปกป้องอยู่ดีเธอเลือกที่จะเงียบ เพราะเรื่องยังไม่ถึงที่สุด

อีกอย่างปริญกับปกป้องไม่ถูกกัน เธอไม่อยากให้พี่น้องต้องบาดหมางเพราะเธอ ทอดาวรู้นิสัยของปกป้อง เขาจะต้องยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ และนั่นคงจะทำให้สองพี่น้องผิดใจกันไปมากกว่านี้ อีกอย่างปริญคงไม่ชอบใจอย่างแน่นอน

ทอดาวทำงานบ้านเสร็จ เธอก็เข้าห้องนอน แต่จิตใจจดจ่อรอดูว่าสามีของเธอจะกลับบ้านมากี่โมง เขาจะแวะไปที่ห้องนอนของภูริดาหรือเปล่า

ติ๊ง ๆ มือถือของเธอดังขึ้นมาอีกครั้ง

(คืนนี้ผมจะนอนที่โรงแรมนะ) ข้อความสั้น ๆ ที่เขาส่งมา ทอดาวหายใจโล่ง ขอให้ปริญนอนที่โรงแรมไปตลอดเถอะ

แต่ประโยคหลังจากนี้สิสุดจี๊ด

(ทอดาวช่วยดูแลใหม่ด้วย ใหม่ยังไม่สันทัดเรื่องถนนหนทาง และอาหารการกิน การมาอยู่เมืองไทยของใหม่อาจจะลำบาก)

‘หา! ไม่สันทัดอย่างนั้นเหรอ มีคนมารับไปไหนต่อไหนมาแล้ว ทั้งที่บอกว่าตัวเองไม่รู้จักใครสักคน โถ่เอ๊ย!’

ในสายตาของทอดาว ปริญช่างเขลาเวลาอยู่กับภูริดา

เขาตามเกมผู้หญิงฉอเลาะออเซาะเก่งไม่ทันแน่ ๆ หรือว่าเขารู้ แต่แกล้งไม่รู้ แล้วที่ขอร้องให้เธอดูแลแฟนเก่า ทั้งที่เธอเป็นเมีย ‘คุณปริญ คุณใจร้ายเกินไปแล้วนะคะ’

แล้วปริญก็ไม่ส่งอะไรมาอีกเลย ทอดาวเพียงแต่อ่าน แต่เธอก็ไม่ได้ตอบเขากลับไป ซึ่งปกติเธอจะคุยกลับบ้าง ทว่าตอนนี้เธอกับเขายังไม่ได้เคลียร์เหตุการณ์เรื่องนี้กันเลย ทำไมเขายังทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ทั้งที่เธอปวดหัวใจจนแทบจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ ทอดาวพะอืดพะอม และวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เธอโก่งคออาเจียนเอาอาหารที่กินไปออกมาจนหมด วันนี้แทบหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกวิงเวียนจนต้องนอนพักเกือบทั้งวัน

ทอดาวพาตัวเองที่ไร้เรี่ยวแรงกลับมาที่เตียง เธอนอนลง ก่อนจะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองเบาๆ

‘มีเพียงลูกเท่านั้นที่เป็นกำลังและแรงใจของแม่’ น้ำตาของเธอไหลออกมาอีกแล้ว อย่างห้ามไม่ได้ แม้จะสั่งให้ตัวเองเข้มแข็ง แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร จิตใจที่ถูกกระทำให้ชอกช้ำ มันทั้งเจ็บและจุกแน่นไปทั้งใจ

ทอดาวนอนไม่หลับ เธอได้แต่ลืมตามองเพดาน แล้วหวนคิดถึงเรื่องราวของเธอกับปริญ ตั้งแต่เริ่มรู้จักกัน จนเธอมีอะไรกับเขา และได้แต่งงานกัน

ไม่มีวันไหนที่เธอไม่มีความสุข เพราะคำว่า... รัก ทอดาวให้นิยามคำว่ารักของเธอเอาไว้ว่า... รักข้างเดียว

‘ที่จริงแล้วเราสองคนไม่น่าจะแต่งงานกันเลยนะคะ ถ้าคุณไม่รักฉันตั้งแต่แรก ทำไมคุณต้องมาแบกรับความรับผิดชอบทั้งที่ใจคุณถวิลหาคนอื่น รู้ไหมคะคุณปริญว่าฉันทรมานใจมากแค่ไหน แล้วเราจะอยู่อย่างนี้กันอีกต่อไปหรือคะ ไม่รู้แล้ว ฉันไม่รู้แล้ว ท้อและเหนื่อยเหลือเกิน’ ทอดาวพร่ำเพ้ออยู่ในใจ

‘แต่ถึงยังไงฉันก็รักคุณนะคะคุณปริญ รักมาก’ แววตาของทอดาวแสนเศร้า เฝ้าแต่คิดถึงเขา กับการกระทำร้าย ๆ นั่น

ยาที่คุณหมอจัดให้ ทำให้ปริญหลับได้สบายตลอดทั้งคืน หลังจากที่เขารับปากกับภูริดา แล้วพาเธอมาอยู่ที่บ้าน ก็ทำให้ปริญมีอาการปวดหัวและนอนไม่หลับขึ้นมาอีก เมื่อคืนที่ผ่านมาเป็นคืนแรกที่เขาหลับได้ตลอดทั้งคืน โดยไม่สะดุ้งตื่นมาลืมตาโพลงมองแต่เพดาน

เขาทราบดีว่ากลไกของร่างกายของเขาไม่ได้ดีเท่าไร เป็นเพราะเขาเป็นคนคิดมาก อีกอย่างเขาเป็นคนนอนหลับยากมาตั้งแต่ไหนอยู่แล้ว

แต่การนอนไม่หลับ ใครไม่เคยเป็น ไม่รู้หรอกว่าการนอนแบบทุรนทุรายทั้งคืนนั้นเป็นอย่างไร อาการของปริญเริ่มดีขึ้นตอนที่ไปฮันนีมูนและเยี่ยมมิสเตอร์คริสที่ปีนัง

ปริญนึกถึงใบหน้าของทอดาว ในตอนที่เห็นเขาจูบปากกับภูริดา เธอคงจะเสียใจ แต่มันเป็นเหตุฉุกเฉิน ปริญเลือกที่จะไม่พูดอะไรเพื่อแก้ตัวทั้งสิ้น

เขารู้ดีว่าทอดาวคงรู้สึกสะเทือนใจ และรับไม่ได้ แต่หากพูดมาก จะทะเลาะกันไปใหญ่ สู้นิ่งเสียยังจะดีกว่า ครั้งหนึ่งการจากไปของภูริดา ทำให้ชีวิตของปริญเขว แต่ก็นั่นแหละ ตอนนี้เขาควรจะมีความสุขดีกับทอดาว

ทว่าภูริดาก็ไม่น่าโผล่เข้ามาในชีวิตของปริญในตอนนี้ จะว่าไปแล้วเขาควรที่ปฏิเสธภูริดา แต่ปริญก็เป็นคนปฏิเสธคนที่ตกทุกข์ได้ยากไม่เป็นเสียด้วย ตอนที่เห็นคลิปเธอถูกทำร้าย เขารู้สึกสงสารภูริดามาก แม้นจะโกรธที่เธอหนีไปแต่งงาน แต่นั่นก็ไม่ใช่สาเหตุที่จะไม่ยื่นมือเข้าไปช่วย

ปริญเดินไปที่ห้องทำงาน เลขานุการหน้าห้องลุกขึ้นทันที ตะวันรีบยกมือไหว้

“คุณปริญนอนที่นี่หรือคะ ถึงได้มาแต่เช้า”

ปริญได้แต่พยักหน้า

“แล้วคุณปริญจะรับอาหารเช้าที่ในห้องทำงาน หรือว่าจะไปกินที่ห้องอาหารคะ”

“ตะวันช่วยให้คนเอามาเสิร์ฟฉันที่ห้องทำงานเลย ฉันจะทำงานไปด้วย”

“ค่ะ” ตะวันคิ้วขมวดมุ่นเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าทำไมปริญถึงได้มานอนที่นี่ แต่ก็ไม่ได้ซักถามอะไรเจ้านายมากไปกว่านี้ ปริญเดินหายเข้าไปในห้องทำงานแล้ว เธอจึงได้รีบไปทำตามที่เขาสั่ง

ปริญเมื่อเข้าไปในห้องทำงาน เขาได้หยิบมือถือขึ้นมาดู ปริญคาดหวังว่าทอดาวจะส่งข้อความอะไรมาหาเขาสักอย่าง

แต่ก็ไม่มีเลย มีแต่เพียงข้อความของภูริดาที่ส่งมาหาเขาแบบรัว ๆ ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจ ถ้าเขาจะขับไล่ไสส่งภูริดาไปอยู่ที่อื่น ก็เกรงกลัวสามีของภูริดาจะตามมาทำร้ายตามที่เธอได้กล่าวอ้าง แต่ที่จริงหาเป็นธุระของปริญไม่

ทว่าเมื่อยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือแล้ว ตอนนี้กลายเป็นเขาเองที่น้ำท่วมปาก