CHAPTER 3 “เพื่อนเก่าที่ห่างไป”
2233 คำ
บริษัท Kavi Jewelry
ก้าวเดินทางมาถึงบริษัทในเช้าวันพุธ ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเค้าค่อนข้างยุ่ง ทั้งการประชุม เรื่องการซื้อที่ดิน และเรื่องการย้ายเข้าคอนโด ยังไม่มีเวลาได้ดูเอกสารบริษัทออกแบบและรับเหมาก่อสร้างที่ให้คุณเอมเตรียมไว้เลย
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้อง ก็เห็นคุณเอมนั่งอยู่ประจำที่โต๊ะเลขาแล้วเรียบร้อย
“คุณเอมครับ ผมขอเอกสารบริษัทออกแบบรับเหมาก่อสร้างที่ให้หาไว้ด้วยนะครับ แล้ววันนี้ผมไม่มีนัดอะไรใช่มั้ยครับ” ก้าวขอข้อมูลกับคุณเอม แล้วถามต่อเรื่องกำหนดการวันนี้
“วันนี้ท่านประธานไม่มีนัดประชุมหรือเรื่องงานค่ะ มีแค่คุณธิชาลูกสาวผู้ถือหุ้น ขอนัดทานข้าวกลางวันค่ะ ติดต่อมาเมื่อวานตอนเย็น ท่านประธานออกไปแล้ว เอมเลยยังไม่ได้แจ้ง” คุณเอมรายงาน
“ขอบคุณครับ ปฏิเสธไปได้เลย แล้วก็ ผมไม่รับนัดทานข้าวถ้าไม่ใช่เรื่องงานนะครับ” ก้าวแจ้งคุณเอมแล้วเดินเข้าห้องไป
เป็นเรื่องปกติที่ลูกสาวคนนั้นคนนี้มาขอนัดทานข้าวด้วย แต่เค้าไม่เคยรับนัดใคร ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่มาขอนัดทานข้าวด้วยนี่มันไม่ดูแปลก ๆ เกินไปรึไง
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “ขออนุญาตค่ะ”
“เอกสารที่ท่านประธานขอค่ะ เอมแยกแฟ้มไว้ให้แต่ละบริษัท มีข้อมูลเบื้องต้นของบริษัท แล้วก็ตัวอย่างงานของแต่ละที่ใส่ไว้ให้แล้วค่ะ” คุณเอมอธิบายรายละเอียดเอกสารที่เตรียมไว้ให้
“ขอบคุณมากครับ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมเดี๋ยวผมเรียกอีกที” คุณเอมโค้งตัวแล้วเดินออกจากห้องไป
ก้าวเปิดแฟ้มทั้งสามดูข้อมูล แต่ละบริษัทถือว่ามีประสบการณ์ทำงานมากพอสมควร ชื่อเสียงถือว่าเป็นที่รู้จัก และเค้าเองก็รู้จักทุกบริษัทดี บริษัทแรก เป็นบริษัทที่อยู่ในอันดับต้น ๆ ของประเทศ งานออกแบบเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว และบ้านแต่ละหลังที่คุณเอมแนบตัวอย่างมาให้ถือว่าใหญ่มากทีเดียว
บริษัทที่สอง เป็นบริษัทที่รับงานใหญ่ค่อนข้างเยอะ ไม่ว่าจะขับไปทางไหนก็จะเห็นป้ายสถานที่ก่อสร้างของบริษัทนี้ มีรับงานออกแบบบ้านบ้าง แต่ไม่มากเท่ากับบริษัทแรก งานออกแบบดูหลากหลายไม่ซ้ำกัน แต่ก็ไม่ได้มีเอกลักษณ์พิเศษเด่นชัด
แต่บริษัทที่สาม บริษัทนี้ไม่ได้มีชื่อเสียงเด่นดังเท่ากับสองบริษัทแรก แต่ผลงานที่ผ่านมาบริษัทนี้รับงานแทบจะทั่วประเทศ เน้นไปทางโรงแรม รีสอร์ท ไปจนถึงบ้านพักอาศัย เมื่อเปิดตัวอย่างผลงานดู งานออกแบบค่อนข้างหลากหลายสไตล์ มีหลายที่ที่ดีไซน์คล้ายกัน บางที่ก็แหวกแนวออกไป
เมื่อเปิดดูข้อมูลทั่วไปของแต่ละบริษัท คิ้วของเค้าก็ขมวดขึ้น เค้ากดโทรศัพท์สายในไปหาคุณเอมทันที
“คุณเอมครับ นัดคุยเรื่องออกแบบบ้านกับบริษัท อัครพงศ์ คอนสทรัคชั่น ผมขอคุยโดยตรงกับประธานบริษัทนะครับ ได้วันเวลาแล้วแจ้งผมด้วย” สั่งงานเสร็จก็วางไป รอไม่นาน คุณเอมก็โทรกลับเข้ามาแจ้ง
‘ท่านประธานคะ ทางบริษัท อัครพงศ์ แจ้งว่าประธานบริษัท สะดวกพรุ่งนี้ช่วงบ่ายค่ะ แต่ท่านประธานมีนัดกับคุณเตและคุณนนพรุ่งนี้ช่วงบ่ายเหมือนกัน ให้เอมเลื่อนทางไหนดีคะ’ คุณเอมถามความเห็นเมื่อเห็นว่านัดทั้งสองเป็นเวลาเดียวกัน
“ไม่เป็นไรครับ ทางเตกับนน เดี๋ยวผมจัดการเอง คุณเอมคอนเฟิร์มนัดทาง อัครพงศ์ ได้เลย” ก้าวตอบกลับเลขา ให้ทำการนัดได้เลย เมื่อวางสายภายใน เค้าก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา
Line Friendsss
ก้าว : พวกมึง พรุ่งนี้บ่ายที่นัดกูนี่ มีธุระด่วนอะไรมั้ยนะ
นน : ไม่มี! ว่าง! คิดถึง! ไม่ได้ไง๊! ทุกวันนี้จะเจอเพื่อนต้องนัดผ่านเลขาอ่ะ งอน
ก้าว : ไอ้สัส ทำตัวเป็นเมีย นึกว่ามีเรื่องอะไร
: พรุ่งนี้กูจะไปคุยเรื่องออกแบบสร้างบ้าน ตอนบ่าย
เต : อ่าว ได้ งั้นเลื่อนไปก่อนก็ได้มึง เอาธุระมึงก่อน
ก้าว : ถ้าไม่มีอะไร ไปกับกูมั้ยล่ะ เหมือนไปพบปะเพื่อนฝูงเหมือนกัน
นน : ยังไงวะ พวกกูจะไม่ไปวุ่นวายมึงหรอ
ก้าว : ไม่ บริษัทที่กูนัดพรุ่งนี้ เป็นบริษัทไอ้ปราบ เดือนวิศวะรุ่นเราอ่ะ
เต : อ่อ แฟนจีนอ่ะนะ เอาดิ ไม่ได้เจอตั้งแต่งานแต่ง
นน : ว๊ายยยย ไปไป ไปหาจีน คิดถึงคนสวย ไม่ได้เจอนานแล้ว
ก้าว : @นน มึงอย่าไปหาเรื่องให้ไอ้ปราบเตะออกมาก็พอ
นน : จ่ะพ่อ หนูจะสงบเสงี่ยมเจียมตัว เจอกันพรุ่งนี้
13.00 น.
ทั้งสามเดินทางมาถึงบริษัท อัครพงศ์ คอนสทรัคชั่น ติดต่อประชาสัมพันธ์ด้านล่าง เพื่อเข้าพบท่านประธานตามที่นัดหมายไว้ ไม่นานเจ้าหน้าที่ก็พาขึ้นมาถึงหน้าห้องประธานที่มีเลขานั่งอยู่หน้าห้อง 2 คน
“รอซักครู่นะคะ” เลขาหน้าห้อง แจ้งให้พวกเค้ารอซักครู่เพื่อแจ้งคนในห้อง
“ท่านประธานเชิญที่ห้องประชุมด้านข้างค่ะ ลูกค้ารับชา กาแฟ หรือเครื่องดื่มอะไรดีคะ” คุณเลขาหันมาถามก่อนที่จะให้เลขาอีกคนพาไปที่ห้องประชุม “พวกผมขอกาแฟก็ได้ครับ ขอบคุณครับ”
รอในห้องไม่นาน คุณเลขาก็นำกาแฟมาเข้ามาเสิร์ฟ แล้วไอ้ท่านประธานก็เดินตามเข้ามา
“โอ้โห...กูก็นึกว่าลูกค้าคนไหน ถึงขั้นเจาะจงขอนัดคุยกับประธานบริษัทแบบกู ที่แท้ก็ท่านประธาน Kavi Jewelry นี่เอง พวกมึงพากันมาบุกที่ทำงานกูทำไม” ไอ้ท่านประธานปราบ บ่นยาวเหยียดเมื่อเดินเข้ามาเห็นหน้าพวกเค้า ผู้บุกรุกทั้งสามหัวเราะลั่น เค้าจงใจที่จะไม่บอกว่าเป็นใคร กะจะมาเซอร์ไพรส์มัน
“พี่ตา ตามจีนมาให้ผมหน่อยครับ บอกว่าผมเรียกด่วน อ่อ แล้วฝากบอกพี่เข็ม โทรตามไอ้สี่ตัวข้างล่างมาให้ผมหน่อย บอกมันว่างานเข้าด่วน ขึ้นมาภายใน 2 นาที” พี่เลขาที่น่าจะชื่อตา ยิ้มให้แล้วเดินออกไป
“ไง สบายดีมั้ย ไม่เจอกันนานมาก” ปราบหันมาถามสารทุกข์สุขดิบเพื่อน
“สบายดีมึง ไม่เจอตั้งแต่งานแต่งอ่ะ กี่ปีแล้ววะ 5 ปีแล้วมั้ย” เตหันไปตอบ นับเวลาที่เจอกันครั้งสุดท้าย
ยังไม่ทันได้ทักทายกันดี เสียงเอะอะข้างนอกก็ดังขึ้น พร้อมเสียงเคาะประตู
เมื่อประตูเปิดออก ทั้งสี่คนในห้องก็หัวเราะให้กับภาพที่เห็นตรงหน้า ไอ้สี่ตัวยืนหอบเหงื่อแตกอยู่หน้าประตู แล้วก็มีเสียงผู้หญิงแทรกเข้ามา
“ยืนหอบกันทำไม เข้าไปสิ ลูกค้ารอ วิ่งกันมาทำไมก็ไม่รู้ หลบ ๆ” จีนภรรยาคนสวยของปราบเดินแทรกตัวผ่าน 4 หนุ่มเข้ามา เมื่อเห็นหน้าลูกค้าก็ยิ้มกว้างให้
“ก้าว! เต! นน! มาได้ยังไง ไม่เจอกันนานมากกก” จีนเดินไปทักทายเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้เจอกันมานาน พวกเค้าเรียนบริหารมาด้วยกัน ก้าวเป็นเดือนคณะและจีนก็เป็นดาวคณะ เลยค่อนข้างสนิทกัน
“ไอ้สัสเอ้ย...งานเข้า เรื่องด่วน พวกกูวิ่งลิ้นห้อยเป็นหมา เรียกมาเจอเพื่อน แค่นี้” เซนเพื่อนแก๊งเดียวกับปราบ หอบไปด่าไป
“หึ ไปไงมาไง พวกมึงบุกกันมาทำไมครับ” ฟานเพื่อนสนิทของปราบ และคนอื่น ๆ เดินเข้ามานั่ง
“โอเค กูเข้าเรื่องและนะ เดี๋ยวค่อยไปย้อนความหลังกัน” ก้าวเกริ่นนำเรื่องที่จะมาคุย “กูจะมาจ้างพวกมึงออกแบบและสร้างบ้านใหม่ ไอ้เตเพิ่งจัดการเรื่องซื้อที่ดินให้เสร็จ อยู่แถวที่ทำงานกู”
“อ่าว แล้วไม่อยู่ที่บ้านเก่ากับพ่อหรอ หรือจะแยกออกมา” จีนหันไปถามเพื่อน เพราะจำได้ว่าก้าวอยู่บ้านกับพ่อแค่สองคน
“พอดี พ่อมันเสียไปได้ปีนึงแล้วจีน” ปราบ จีนและเพื่อน ๆ หันมองหน้ากัน ไม่มีใครรู้เรื่องนี้
“ขอโทษนะก้าว เสียใจด้วยนะ ทำไมไม่บอกพวกเราล่ะ ไม่ได้ไปร่วมงานเลย” จีนเป็นตัวแทนเพื่อน ๆ แสดงความเสียใจกับเพื่อน เค้าคงเคว้งมาก เพราะอยู่กับพ่อแค่สองคนมาตั้งแต่เด็ก
“ไม่เป็นไรจีน พอดีช่วงนั้น เราสติไม่ค่อยอยู่กับตัว ทั้งงานศพ ทั้งเรื่องบริษัท” ก้าวเข้าใจเพื่อน เค้าไม่ได้แจ้งใคร ไม่แปลกที่คนอื่นจะไม่รู้เรื่อง
“จริง ๆ เราอยากให้มันย้ายออกมานานแล้ว เพราะอยู่ที่นั่นก็อยู่คนเดียว แต่มันยังอยากอยู่ที่บ้านเดิมกับพ่อ พวกเราก็เลยไม่ขัด” เตอธิบายต่อ
“พอดีเมื่ออาทิตย์ก่อนไปทำบุญครบ 1 ปีให้พ่อด้วยกันมา อยู่ดีดีตอนเย็นมันก็ไลน์มาหา บอกว่าจะย้ายออกมาเช่าคอนโด เพื่อรอสร้างบ้าน” นนเล่าให้เพื่อนฟังถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ก้าวคิดจะสร้างบ้าน
“ตามที่ไอ้พวกนี้บอกแหละ อยู่ที่เดิม มันหดหู่ มองไปตรงไหนก็มีแต่พ่อเต็มไปหมด เลยคิดว่าย้ายออกมาน่าจะดีกว่า ยังไงพ่อก็ยังอยู่ในใจ” ก้าวรู้สึกเหมือนได้มานั่งระบายความรู้สึกให้เพื่อนฟัง
“สู้ต่อนะมึง พ่ออยู่ข้าง ๆ มึงเสมอแหละ เรื่องบ้านกูช่วยเต็มที่ เดี๋ยวลดให้พิเศษ เดี๋ยวกูไปหักเงินไอ้สี่ตัวนี้ทีหลังเอง” ปราบให้กำลังใจก้าว พร้อมแหย่เพื่อนตัวเองไปด้วย
“อ่าว ได้หรอ งั้นเดี๋ยวกูสร้างมั่งดีกว่า” นนยกมือพูดขึ้นมาบ้าง อยากมีส่วนร่วม
“มึงชื่อก้าวป่ะ ถ้าไม่ใช่ หุบมือครับ พวกกูไม่ทำให้” เซนเริ่มสงคราม เรียกเสียงหัวเราะให้เพื่อน ๆ
“ปราบ จีนไปทำงานดีกว่า พวกนี้ไร้สาระอ่ะ” จีนหันไปบอกแฟน “ไปแล้วนะก้าว สู้ ๆ มีอะไรก็บอกปราบ ถ้ามีใครมีปัญหาอะไรโทรหาจีนเลย เดี๋ยวจัดการให้ ไปทำงานก่อน ไว้นัดไปกินข้าวกัน” พูดจบก็หันไปบอกลาเพื่อน ๆ แล้วลุกเดินกลับห้องไป
“มาเข้าเรื่อง เอาเรื่องงานแล้วเนอะ ตั้งแต่คุยมามีสาระอยู่แค่ไม่กี่ประโยค” ปราบสรุปเข้าเรื่องงาน
“อ่ะ มา ที่ดินที่ซื้อไว้ ประมาณ 1.5 ไร่ อยู่แถวลาดพร้าวนะ ไม่ได้ติดถนนใหญ่ซะทีเดียว แต่ถนนหน้าที่ดินค่อนข้างกว้างอยู่ ประเด็นอยู่ใกล้กับปั๊ม อาจจะต้องมีเรื่องภูมิทัศน์เข้ามาบังสายตาให้หน่อย” เตสรุปเรื่องที่ดินแทนก้าว
“ก่อนจะนัดมา ได้ดูตัวอย่างงานบริษัทมึงมาบ้าง กูว่ากูชอบนะ เลยลองเข้ามาคุยรายละเอียดก่อน จะได้รู้ว่าต้องเตรียมอะไรยังไงบ้าง” ก้าวอธิบายต่อ
“ถ้าในเบื้องต้น ก่อนเราจะนัดเซ็นต์สัญญากัน มึงน่าจะต้องเตรียมเรื่องงบประมาณมาก่อนว่ะ จะแยกก้อนส่วนงานอาคาร ส่วนตกแต่งภายใน ส่วนภูมิสถาปัตย์ ออกจากกันก็ได้ หรือจะรวมมาเป็นก้อนเดียวเลยก็ได้ ถ้ามาเป็นก้อนเดียวกูก็จะให้ทีมแยกเป็นส่วนให้” ปราบอธิบายในส่วนแรก
“แต่ถ้าแยกกันได้ จะดีกว่านะมึง เพราะมึงจะคุมงบได้ง่ายกว่า” ฟานเอ่ยแทรกขึ้นมา ก้าวพยักหน้ารับรู้
“ถ้ามึงแยกก้อน ก็กำหนดมาว่า แต่ละส่วนได้งบเท่าไหร่ และไม่เกินเท่าไหร่ เช่นงบสร้างบ้าน ขอ 2 ล้านไม่เกิน 2.5 ล้าน ประมาณนี้ ทางทีมก็จะดูว่า งบประมาณกับความต้องการของพื้นที่มันสอดคล้องกันมั้ย ไปด้วยกันได้มั้ย” ปราบอธิบายต่อ
“พอจะเข้าใจ พวกมึงว่าไง ช่วยกูคิดด้วย ไอ้นน! กูไม่ได้ให้มาหลับ” ก้าวหันไปถามความเห็นเพื่อน
“กูไม่ได้หลับ กูแค่หลับตาคิด” นนหันไปแก้ตัว แต่ก็ได้เสียงตอบกลับจากเพื่อนมาพร้อมกัน “ถุย!!”
“กูว่าไม่เกิน 50 รวมทั้งหมด แต่กูคิดแยกก้อนไม่ได้ว่ะ มึงว่าสูงไปมั้ย” ก้าวหันไปถามเต
“โอ้โห...กูทำบ้านเศรษฐี กูยกตัวอย่างไป 2 ล้าน มันให้กู 50 ล้าน โอเคเลยมึง” ปราบตกใจกับงบ
“ก็ทำทีเดียวไงมึง กูไม่ได้สร้างบ้านบ่อย ๆ มั้ย” ก้าวคิดแค่ว่า เค้าคงไม่ได้สร้างบ้านหลังที่สองแล้วแน่ ๆ
“งั้นเอางี้มั้ย พวกมึงลองแบ่งแล้วมาเสนออีกทีว่าถ้าแยกแต่ละก้อนออกมาเป็นสัดส่วนจะเป็นเท่าไหร่ แล้วพิจารณาอีกที ว่างบที่ตั้งไว้ สูงเกินไปกับความต้องการของมันรึเปล่า” เตเสนอ
“เออ ก็ดี เพราะกูแยกไม่ได้หรอก แค่รู้ว่า เออได้แค่นี้นะ เกินนี้กูไม่ไหวแล้ว 555” ก้าวบอก เค้าไม่รู้รายละเอียดเรื่องนี้เท่าไหร่
“ระดับมึง มีไม่ไหวด้วยหรอวะ เดี๋ยวกูให้เค้าเรียกทีมออกแบบให้ ระหว่างรอก็นั่งคุยกันไปก่อนละกัน” ปราบเดินออกไปแจ้งเลขาให้เรียกทีมออกแบบขึ้นมาคุย
- ผู้เขียน
