Ep 2.2 ทำไมต้องถอยอะ

580 คำ
“ไร้สาระน่า ไปไกลๆ ไป๊ รำคาญ” ปาร์ตี้ฮึดฮัดขัดใจแต่ก็ยอมเดินไปหลังห้องตามคำไล่โดยดี ฉันเลยหยิบสมุดวาดเขียนกับสีน้ำออกมาระบายเล่น สีส้ม สีแดง สีฟ้า ล้าลา~ จะวาดอะไรดีนะ ฟึ่บ! ปั้ง! “เฮ้ย! แฟร์รี่!! เธอเอาหัวโขกโต๊ะทำไม บ้าไปแล้วเรอะ! ดูดิเลือดไหลพรากอย่างกับประจำเดือน กร๊าก” =[]=! อ... ไอ้บ้าปาร์ตี้สอดไส้คาราเมล! มันเล่นจังหวะที่ฉันเผลอวิ่งกลับมาปาดสีน้ำสีแดงมาที่หน้าผากฉัน แล้วตบโต๊ะดังปั้งเพื่อใส่ความว่าฉันบ้าาา ไอ้ประสาทกลับสมองไหล! ใครเชื่อนายก็ควายแล้ว! “ไหน! เธอจะบ้ารึไงแฟร์! ไปห้องพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย!!” ฉันอ้าปากค้างด้วยอาการสมองรันไม่ทันเมื่อถูกเซย์วิ่งพรวดมาจากไหนไม่รู้ แต่เขาจับข้อมือฉันแล้วดึงให้ลุกวิ่งออกจากห้องด้วยความไวแสง! พอหันมองกลับไปก็เห็นปาร์ตี้ยืนกลั้นหัวเราะจนตัวสั่น แต่ไม่วายโบกมือเยาะเย้ยฉัน อ๊าก! ถ้ากลับมาเมื่อไหร่ฉันจะฆ่ามานนนนน!!! ปั้ง! “อาจารย์! มีนักเรียนบาดเจ็บครับ!” เซย่าโวยวายลั่น หากแต่ห้องพยาบาลกลับว่างเปล่าและเงียบสงัด -_-; มีเพียงลมอ่อนๆ โชยพัดเข้ามาทางหน้าต่างห้องเท่านั้นจนม่านขาวบางสะบัดพลิ้วไหว และเมื่อเซย์ดึงมือฉันให้เดินตามเข้าไปที่โซนเตียงพยาบาล ฉันก็เรียกสติสตังที่จังงังชั่วคราวคืนมาได้พอดี “ปล่อยฉันนะ!” “เฮ้ย! อย่าดิ้นสิวะ” “นายก็ปล่อยฉันก่อนสิ! หัวฉันไม่ได้แตกนะ” “เธอก็หยุดดิ้นก่อนสิ! แล้วไอ้น้ำเหนียวๆ แดงๆ บนหน้าผากแกมันอะไรถ้าไม่ใช่เลือด!” ไม่พูดเปล่าแต่ดึงตัวฉันให้เดินตามจังหวะเดียวกับที่ฉันสะดุดอะไรไม่รู้และกำลังจะล้มคว่ำ! ตายๆๆ คราวนี้ได้หัวแตกตายจริงๆ แหง! ตุบ! “...” ฉันค่อยหรี่ตาขึ้นมองสถานการณ์ตรงหน้าเมื่อก้นกบกระแทกกับพื้นแข็งๆ แต่แผ่นหลังและศีรษะถูกวงแขนแข็งแรงรองไว้ไม่ให้กระแทกลงไปด้วย แต่... แต่อีกนั่นแหละ! ไอ้บ้าเซย่ามันล้มลงมาทับฉันเป็นครั้งที่สองของวันแล้วสินะ T^To แถมคราวนี้ฉันตกใจเลยโอบรอบคอมันซะแน่น จนใบหน้าหล่อๆ ที่สาวๆ ทั้งโรงเรียนฝันถึงก้มลงมาจนเกือบชิดหน้าฉัน ถึงเป็นเพื่อนกันจนชินหนังหน้า แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ พอเห็นหน้าคนหล่อใกล้ๆ แล้วหัวใจมันอดเต้นโครมครามไม่ได้อะ แง~ ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายจมูกของคนตรงหน้าแตะเบาๆ กับปลายจมูกฉัน บ่งบอกได้ว่าเขาโน้มหน้าลงมาใกล้มากขึ้น ท... ทำไมล่ะ เซย์ควรลุกออกไปจากตัวฉันสิ ไม่ใช่โน้มลงมาใกล้แบบนี้ “ถ... ถอยไปนะ” “ทำไมต้องถอยอะ” อ๊าย! อยากจะร้องออกมาเป็นภาษาตุรกี! ไอ้บ้านี่มันเด็กหกขวบหรือไง ถึงไม่เข้าใจว่าทำไมต้องถอย!! “ก... ก็นาย...” แล้วทำไมฉันต้องติดอ่างด้วยฟะ T^T “...” “ผมนายมันทิ่มตาฉัน!” ฉันกลั้นหายใจหลับหูหลับตาตะโกนบอกมันไปดังลั่น แต่เซย่ายังเฉย หน้าด้านหน้าทนที่สุด! “เซย์! ถ้านายไม่ถอยไป ฉันจะร้องให้ลั่นเลย”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม