บทที่ 14 เจ้าจงมีแต่รอยยิ้ม

2705 คำ

รถม้าถูกจอดเทียบท่าหน้าหุบเขาหนึ่ง เป็นหุบเขาเล็ก ๆ ซึ่งตั้งอยู่ในเขตแดนของแคว้นฉี สำนักลิ่วอี้ถูกขนานนามว่าเป็นสำนักอันดับหนึ่ง ศิษย์ที่สำเร็จเนื้อหาจากที่สำนักล้วนแต่ได้รับความนับถือ ขึ้นชื่อว่าสำนักอันดับหนึ่ง ความยิ่งใหญ่นั้นไม่น้อยหน้าไปกว่าวังของนางเลย สิ่งก่อสร้างไม้ลวดลายงดงามตั้งสลับอยู่บนเขาเป็นทอด ๆ ทุกเรือนถูกล้อมด้วยป่าไม้และหินผา ทางเดินทอดยาวจนถึงยอดของภูเขา ระหว่างทางถูกแบ่งด้วยเขตของศิษย์สายในและศิษย์สายตรง ศิษย์สายในนั้นคือขุนนางและบุคคลทั่วไปที่สอบจนได้รับเลือก ซึ่งต่างจากศิษย์สายตรงล้วนแต่เป็นคนจากราชวงศ์ ในนิยาย กู่ฉางเฟิงนั้นได้ติดตามนางเอกเข้ายังสำนักในสามปีต่อมา เพื่อซ่อนตัวและสะสมกองกำลังโดยเขาจะได้พบกับนักดาบเก่งกาจผู้หนึ่งซึ่งจะกลายเป็นมือขวาของเขาในอนาคต แต่ทุกอย่างในตอนนี้มันเกิดขึ้นเร็วเกินไปมาก ทั้งนางได้รับเชิญเข้าเรียนพร้อมกับนางเอกและยังเป็นกู่ฉางเฟิงที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม