“คำว่า... แต่งงาน... เป็นจุดเริ่มต้นของคนสองคน คือ คำว่า ‘ครอบครัว’ ระหว่างคนสองคน ในเมื่อเราตัดสินใจเดินบนเส้นทางเดียวกัน ขอให้อาทร ห่วงใยซึ่งกันและกันตลอดไป และให้ลูกสองคนเจริญรุ่งเรืองนะลูก”
ทั้งสองก้มลงกราบพร้อม ๆ กัน แล้วหันมายิ้มให้แก่กัน
เมื่อได้อยู่เพียงสองคน แพรวาไหว้ไปที่อกของกฤษ
“แพรต้องฝากชีวิตไว้กับพี่กฤษนะคะ แพรจะพยายามทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด” เขาดึงเธอเขามากอด พรมจูบไปทั่วใบหน้าของเธอ
“ขอบคุณมากนะครับแพร ที่มอบชีวิตของแพรให้พี่ดูแล เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปครับ พี่ให้สัญญา”
เขาใช้มือเชยคางเธอขึ้น สองคนสบตากัน รู้ได้ถึงความจริงใจและความห่วงใยที่มีให้แก่กัน
“นับตั้งแต่วันนี้ไป เราจะไม่แยกจากกันค่ะ” เธอพูดขึ้นมาบ้าง ชายหนุ่มก้มลงมาทาบริมฝีปากลงไป เติมความหวานละมุนส่งถึงกันและกัน
กริ๊ง
