รัมภาก้าวลงจากรถเมื่อรถแล่นมาถึงคฤหาสน์หลังงามของครอบครัวเกียรติวิวัฒน์
สมัยเด็กๆ หล่อนเคยมาวิ่งเล่นที่นี่บ่อยครั้ง และก็ได้พบกับภีมพัฒน์ที่ตอนนั้นเป็นวัยรุ่นแล้วหลายครั้ง แต่ความทรงจำระหว่างเขากับหล่อนไม่ค่อยหน้าจดจำนัก เพราะภีมพัฒน์ชอบกลั่นแกล้งหล่อน ทำหล่อนร้องไห้นับครั้งไม่ถ้วน และนี่คือหนึ่งในสาเหตุที่ทำให้หล่อนไม่ต้องการแต่งงานกับเขา
“ตื่นเต้นไหมลูก”
คำถามของมารดาทำให้หล่อนสะดุ้ง และสมองหลุดจากความทรงจำเก่าๆ
“ก็... นิดหน่อยค่ะ”
“เห็นคุณป้าบอกว่าพ่อภีมงานยุ่งมาก คงจะมาสายหน่อย”
“ค่ะ”
“ทำหน้ายิ้มแย้มหน่อยสิลูก”
มารดาทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเศร้าๆ ของหล่อน
“ค่ะ คุณแม่”
หล่อนจำต้องฝืนยิ้มออกมา ทั้งๆ ที่ภายในใจกำลังทุกข์ระทม
“งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะ ป่านนี้คุณป้ารอเราแล้ว”
“ขอภาเดินดูรอบๆ บ้านสักครู่นะคะ เดี๋ยวภาตามเข้าไปค่ะ”
“แน่ใจนะว่าจะไม่ขับรถหนีไปน่ะ”
“ภาจะทิ้งคุณแม่
