-GAME TALK-
‘ถ้าวันหนึ่งกูกับกานต์เลิกกัน กูขออะไรมึงอย่างได้ป่ะ? กูขอให้คนที่กานต์คบต่อจากกูเป็นใครก็ได้ที่ไม่ใช่มึง… ได้ป่ะวะ?’
ตาผมกำลังจ้องตัวละครในเกมออนไลน์ ขณะมือบังคับเม้าส์ให้เดินไปตามเส้นทางใน Map ตามเนื้อเรื่องในเกม ทั้งนี้ก็เพื่อให้คำขอร้องของไอ้นัทเมื่อช่วงบ่ายหยุดดังในหัวผมสักที
เสียงซาวเอฟเฟกต์และเสียงดนตรีประกอบในเกม ทำผมเหมือนถูกดึงมาสู่อีกโลกหนึ่งที่ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง
ผมตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัว ปิดทุกการรับรู้หรือได้ยินอะไรรอบกาย
‘คืนนี้กูจะกลับไปนอนที่บ้าน กูคิดว่ากูจะจบเรื่องรักสามเศร้านี่สักที ยังไงมึงช่วยนอนเฝ้าห้องกูให้ทีนะ กูจะรีบกลับมา…’
ทั้งที่พยายามไม่คิด แต่เสียงของไอ้นัทก็ดังแทรกเข้ามาในหัวอยู่ตลอดเวลา การที่เป็นแบบนั้นมันทำให้ผมรู้ว่าผมควรเลิกล้อเล่นกับกานต์สักที…
ทว่า…
จู่ๆ ร่างกายผมกลับถูกโอบกอดด้วยวงแขนเล็กของใครคนหนึ่งจากทางด้านหลัง ซึ่งผมไม่ร
