"ทำแบบนี้จะดีเหรอคะ กอหญ้าว่าคุณมะลิต้องเสียใจมากแน่ ๆ"
ไม่ใช่แค่หญิงสาวที่เสียใจหรอก เขาเองก็เสียใจไม่ต่างกัน แต่ที่ทำไปทั้งหมดเพียงเพราะอยากปกป้องเธอเท่านั้นเอง
"หมดหน้าที่ของเธอแล้ว รีบไปจากที่นี่เถอะก่อนที่มันจะเจอเธอซะก่อน"
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยเหลือ แต่กอหญ้าขอพูดอะไรหน่อยได้ไหม"
"..."
"ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งการที่เห็นคนที่เรารักมีความสุขกับคนอื่นมันเจ็บปวดยิ่งกว่าอะไรเสียอีก ไม่รู้ว่าเหตุผลของคุณคืออะไร แต่คุณก็เผลอทำร้ายคนที่ตัวเองรักไปแล้ว"
"..."
"ลานะคะ สวัสดีค่ะ"
เขาคิดตามที่สาวน้อยพูดมันก็จริง บาดแผลที่เขาสร้างไว้กับหญิงสาวนั้นมันยากเกินกว่าจะให้อภัยเป็นไหน ๆ เสียงร้องไห้ของเธอยังคงตราตรึงติดอยู่ในหัวใจของเขาเสมอ เขาคงกลายเป็นคนใจร้ายในสายตาเธอไปแล้วล่ะ
"ไม่นานพี่จะไปยืนอยู่ข้าง ๆ ลิเอง" พลางกอดรูปหญิงสาวไว้จนแน่นก่อนจะเคลิ้มหลับไปในที่สุด
เช้าวันใหม่
"ขออนุญาตครับ คุณท
