หนึ่งเดือนถัดมา ..
หลายวันผ่านไป
ฉันเปิดเทอมแล้วนะคะ อีกไม่นานก็จะได้ฝึกงานลงสนามจริงแล้วด้วย ตื่นเต้นเป็นบ้าเลยความฝันใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว และเมื่อถึงตอนนั้นทุกคนจะต้องเรียกฉันว่าแพทย์หญิงมะลิ คิกคิก
"คุณไม่ไปไหนเหรอคะ" ฉันเอ่ยถามคุณเธียร์เพราะปกติเขาจะออกไปตั้งแต่เช้าตรู่แล้วล่ะ กว่าจะกลับก็มืดค่ำหรือดึกมาก ๆ
"..."
ชายหนุ่มมองร่างบางในชุดนักศึกษาอย่างนึกเอ็นดู เธอมันน่ารัก น่าถนุถนอมเป็นไหน ๆ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะซ่อนเธอไว้ภายใต้คฤหาสน์หลังใหญ่ไม่ให้ใครได้ลอบมองเธอแม้แต่ปลายเล็บด้วยซ้ำ
"คุณเธียร์!"
"มะลิ! เธอจะเสียงดังทำไมวะไ
ไอ้าว... ลิเรียกคุณตั้งนานแล้วนะคะ"
"รีบไปเรียนไม่ใช่เหรอไปสิ"
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า แปลก ๆ นะคะวันนี้"
"ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้" น้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นห้วน ๆ ฉันไม่ควรลืมสินะ ว่าคุณเธียร์ก็คือคุณเธียร์อยู่วันยันค่ำนั่นแหละ
"งั้นลิไปเรียนก่อนนะคะ สวั
