ตอนที่ 5

1078 คำ
[คลับ COCO] ผมเดินเข้ามาทิ้งตัวลงบนโซนวีไอพีที่ถูกเตรียมไว้ให้ ในขณะที่ไอ้นิกกี้จ้องมองผมไม่วางตา "มึงไปไหนมาวะ มึงนัดกูมากินเหล้าตอนสามทุ่ม แต่มาถึงที่นี่สี่ทุ่ม ทั้งที่จากบ้านมึงมาผับ ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ!" "พูดมาก จะให้กูกินเหล้าก็รีบเอามา!" ผมเร่งพร้อมทั้งชักสีหน้าหงุดหงิด ไม่ใช่เรื่องที่มันควรมาจับผิดผมเลยสักนิด "ไปที่คอนโดมา?" ไอ้นิกกี้ถาม พร้อมทั้งกระดิกนิ้วเรียกผู้หญิงที่อยู่โต๊ะตรงข้ามให้มาบริการมัน ผมเห็นมันยิ้มหวาน ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะหอมแก้มมัน แล้วหันไปจัดการชงเหล้าให้ผมทันที หมอนี่มันเสือร้าย แค่ส่งสายตา และกระดิกนิ้วเรียกให้เข้ามาหา ผู้หญิงก็พร้อมจะพลีกายให้เลยก็ว่าได้ ก็อย่างว่า ผมกับมัน เหมือนๆกัน "ปกติมึงต้องกินเหล้าก่อน แล้วค่อยพาผู้หญิงกลับ วันนี้แปลกๆนะ" ไอ้นิกกี้หันมาจับผิดผมอีกครั้ง แต่ผมไม่ได้สนใจมัน เพราะสายตายังมองไปยังโต๊ะที่อยู่ฝั่งตรงข้าม พบผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เป็นของเคยๆกัน แต่ว่าเธอดูดีขึ้นเยอะเลย แต่ว่า ...ผมจำชื่อเธอไม่ได้ "กูชักจะอยากรู้แล้วสิ ว่าผู้หญิงที่มึงใช้บริการวันนี้คือใคร ทำไมทำให้มึงเอาได้ ทั้งที่ยังไม่ได้ดื่มเหล้าเลย" เสียงของไอ้นิกกี้ที่รบกวนข้างหู ส่งผลให้ผมตวัดสายตากลับมามองที่มัน "แค่เบื่อๆ ไม่ได้พิเศษอะไร" ผมตอบไป พลางรับแก้วเหล้าจากมือของเด็กไอ้นิกกี้ เห็นใกล้ๆก็ขาวดี แต่ก็ไม่ได้โดดเด่นอะไรมากมาย "พี่นิกกี้คะ กัสขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปหนึ่งนะคะ" เสียงของเด็กไอ้นิกกี้ เรียกสายตาของผมได้ใหม่ ผมเห็นไอ้นิกกี้ตอบรับเสียงหวานกลับไป ก่อนที่มันกับเด็กมันจะโผล่เข้าหากัน หอมแก้มกันและกัน ก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะเดินออกไป "เด็กมึงชื่อกัสเหรอ?" "เออ ขาว หน้าตาไม่เท่าไหร่ แต่ลีลาแม่ง กูยังติดใจ" ไอ้นิกกี้ยักคิ้วประกอบคำพูด ไม่บ่อยหรอก ที่มันจะพูดแบบนี้ แต่ถ้ามันพูดแบบนี้ ก็แสดงว่าผู้หญิงคงมีดี "นี่น้องกัสจังของกู น้องเวกัสของมึงล่ะ ได้ข่าวว่าเกรี้ยวกราดใส่น้องไป พรุ่งนี้ใครจะช่วยปลอบลูกให้มึง" ผมชะงักไปทันทีที่ได้ยินชื่อเด็กนั่น เพราะหน้าเอ็กซ์ๆแบบนั้น เพราะหุ่นเย้ายวนนั่น ที่ทำให้ผมไม่ทน ต้องโทรตามผู้หญิงชื่อคล้าย ไปครางใต้ร่างของผมที่คอนโด ให้ตายเถอะ ที่ผ่านมา หากไม่เมา ผมไม่เอาใครเลย "อะไรวะ แค่กูถามถึง มึงถึงกับหงุดหงิดจนกระดกเหล้ารวดเดียวหมดแก้วเลยหรือไง" "แล้วถามถึงทำไม น่ารำคาญ!" "หึ มึงก็ว่าไปนั่น น้องแค่เด็กเว้ย แต่กูดูออก ว่าน้องสวย" "ยัยนั่นน่ารำคาญ!" ผมตอบสั้นๆ แล้วลุกพรวดพราด ไปชงเหล้าใส่แก้วของตัวเอง "แต่น้องมีดีนะเว้ย เอาจริงๆนะ ตั้งแต่มึงเลิกกับแม่ของมิลิน เขาช่วยมึงได้เยอะเลยนี่หว่า ไม่ตอบแทนน้องหน่อยหรือไง" ผมตวัดสายตามองไอ้นิกกี้ใหม่ ผมรู้ ว่ามันหมายความว่าไง "ถ้ากูจะเอา กูเอาไปนานแล้วไหม ยัยนั่นมีแม่กูเป็นแบล็คหลัง หากกูพลาดไปเอา กูจะไม่ได้แค่เอา แต่กูจะได้เมีย" "ฮ่าๆ มึงก็ฉลาดดีนี่หว่า ก็เข้าใจอ่ะนะ ว่าไม่ชอบการผูกมัด แต่จัดให้เด็กมันหน่อยก็ได้ เหมือนจะชอบมึงจริงๆ!" ผมส่ายหน้า แล้วเลือกที่จะกรอกเหล้าเข้าปากแทนคำตอบ ใช้มือข้างที่ว่าง ล้วงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง แอบคิด ว่าเด็กเวกัสจะไลน์มาให้คำตอบ ว่าเธออยากได้ของขวัญวันเกิดเป็นอะไร แต่แปลกดีฉิบหาย ที่ยัยนั่นไม่ได้ไลน์มา มีแต่ออกัสที่ไลน์มาทิ้งเอาไว้ว่า รสรักของผม เด็ดเป็นบ้าเลย @ช่วงบ่ายของอีกวัน คนในบ้าน ช่วยกันจัดเตรียมงานสำหรับวันเกิดของมิลินในคืนนี้ ลูกโป่งหลากหลายสี และตุ๊กตาหลากหลายแบบที่เด็กๆชอบ แล้วระหว่างที่ผมยืนมองเด็กในบ้านกำลังจัดเตรียมงาน หางตาของผมกลับตวัดมองออกไปที่หน้าบ้าน เหมือนจะเห็นเวกัส กลับมาจากมหา'ลัยพอดี ผมขยับเท้าไปที่เบื้องหน้า แล้วมองภาพตรงหน้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ เวกัสที่อยู่ในชุดนักศึกษา ผมไม่รู้ว่าเสื้อเธอรัดแค่ไหน เพราะเธอใส่เสื้อแขนยาวทับเอาไว้ แต่กระโปรงนี่สิ ทรงเอสีดำโครตสั้นเลย ยัยนั่นกระโดดลงจากมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ ผู้ชายมาส่งซะด้วย! เวกัสถอดหมวกกันน็อกที่สวมอยู่ออกหลังจากที่ลงจากรถสำเร็จ ผมยาวสลวยสยายออกมาที่กลางหลัง ใบหน้าสวยยิ้มหวาน ก่อนที่เธอจะยื่นหมวกกันน็อกคืน แล้วยกมือไหว้ผู้ชายที่มาส่งในทันที ผมเหลือบตามองผู้ชายที่มาส่งเวกัสบ้าง หน้าคุ้นๆนะ แต่ผมไม่รู้จักมัน แว๊บเดียวที่ทั้งคู่บอกลากัน ก่อนที่ผู้ชายคนนั้น จะขับรถออกไป แล้วเป็นจังหวะที่ผมเดินออกไปหน้าบ้านพอดิบพอดี แล้วทันทีที่เธอเห็นผม ยัยนั่นก็ส่งยิ้มให้ พิมพ์เดียวกับที่ยิ้มให้ผู้ชายคนเมื่อกี้เป๊ะเลย "ข้างในคนเยอะ กำลังเตรียมงานวันเกิดให้มิลินเหรอคะ" "อื้ม" ผมตอบสั้นๆ แล้วมองหน้ายัยนั่น "ตกลงของขวัญวันเกิด ไม่เอา?" แล้วคำตอบที่ผมได้ ก็คือการส่ายหน้าไปมา "กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า นาฬิกา?" "กัสมีทุกอย่างแล้วค่ะ ไม่อยากได้อะไร ถ้าอย่างนั้น กัสขอเข้าไปหามิลินนะคะ" ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรด้วยซ้ำ ยัยนั่นก็เดินผ่านหน้าผม เพื่อเข้าบ้านของผมไป ทิ้งไว้แค่กลิ่นน้ำหอมจางๆ ในจังหวะที่เธอผ่านหน้าผมไป กลิ่นน้ำหอมนั่น กลิ่นโปรดของผมเป๊ะเลย!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม