เจ้านายวัยสามสิบแปดแต่มีหน้าตาหล่อเหลาราวยี่สิบต้นๆ จนแทบไม่ต้องพึ่งสาวแผนกฝ่ายขายใดๆ ด้วยซ้ำเพื่อให้ได้งาน เพราะลำพังเขาไปคนเดียวเจอเจ้าของงานสาวแกแม่หม้ายต่างก็อ้าแขนรับเขาแล้ว
“ค่ะพี่” ลูกน้องรับคำอย่างว่าง่ายและเต็มอกเต็มใจ
“โอเคๆ งั้นพี่กลับนะทุกคน ขอบคุณมากที่ช่วยงานพี่จนเสร็จลุล่วงไปด้วยดี เดี๋ยวพี่จะนัดเลี้ยงอีกทีนะ อย่าลืมเก็บทุกอย่างให้เรียบร้อยนะ เดี๋ยวลูกค้าจะบ่นว่าทำงานไม่ดีทีนี้คงอดได้งานใหม่แน่ๆ พี่ไปล่ะนะ”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
ทุกคนต่างรับคำแล้วยกมือไหว้เจ้านายหนุ่มแทบจะพร้อมกันแล้วมองตามแผ่นหลังลูกพี่รูปหล่อควบเมอร์เซเดส-เบนซ์ออกจากสถานที่จัดงาน หลังโปรเจคเสร็จสิ้น ทิ้งซากไว้ให้น้องๆ เก็บกวาดแล้วค่อยกลับกรุงเทพฯ ตามหลังพรุ่งนี้
“พี่โจ้น่ะจะกลัวอะไรกับเรื่องพลาด เพราะยังไงๆ คุณนายสายหยุดก็ต้องเลือกบริษัทเราอยู่แล้ว เห็นสายตานางตอนมองพี่โจ้หรือเปล่าล่ะ”
แนตเพื่อนร่วมงา
