“คุณทิวคะ หนึ่งเจ็บนะคะ”
“เจ็บสิดี ฉันพาเธอกลับมาส่งบ้านแล้วก็อย่าเสนอหน้าไปที่กระท่อมของฉันอีก เข้าใจไหม” เขาผลักร่างของเธอจนกระเด็น
“โอ๊ย!” หนึ่งธิดาร้องด้วยความเจ็บ
“คุณท่านกำลังป่วย คุณจะไม่ทำอะไรให้ท่านสบายใจบ้างเลยหรือคะ”
“ทำอะไรให้สบายใจ เรื่องที่จะปั๊มลูกกับเธอน่ะเหรอ ก็ทำไปแล้วไง ถ้าท้องเธอก็อุ้มท้องคลอดลูกให้คุณป้าแล้วกัน”
“ทำไมคุณถึงได้ใจร้ายแบบนี้”
“หวังว่าฉันคงไม่เห็นหน้าเธออีกนะ” เขาพูดย้ำก่อนจะเดินจากไป
หนึ่งธิดาตัดสินใจอยู่พักใหญ่ มองธารแล้วรู้สึกเห็นใจ ในขณะที่ตัวเธอเองยังไม่แน่ใจว่าการตัดสินใจกลับไปหาทิวเขาอีกครั้งจะทำให้เขาโกรธมากแค่ไหน
ธารให้คนไปส่งเธอที่ไร่ในวันถัดมา ในกระท่อมเงียบกริบเพราะเขาคงไปทำงานในไร่ หนึ่งธิดารู้สึกหนักอึ้งไปหมด ปากหนักเกินกว่าจะบอกธารไปตรง ๆ ว่าเธอกับทิวเขาคงไปกันไม่รอดกับภารกิจปั๊มทายาท
หญิงสาวจัดการปัดกวาดเช็ดถูกระท่อมจนเรียบร้อย
