หลังจากสงบสติอารมณ์อยู่ภายในห้องน้ำนานเกือบยี่สิบนาที หล่อนก็ต้องรีบเดินกลับมาที่โต๊ะ เพราะนึกได้ว่าเจ้านายกำลังรออยู่
“ขอ... ขอโทษที่ให้รอนะคะเจ้านาย”
หล่อนรับละล่ำละลักบอกหัวหน้างาน ก่อนจะหันไปทางลูกค้าที่นั่งหันข้างให้อยู่ หล่อนกำลังจะเอ่ยปากกล่าวขอโทษ แต่ทุกคำพูดของหล่อนหุบกลับเข้าไปในลำคอจนเกลี้ยง เมื่อได้ประสานสายตากับลูกค้าของเจ้านาย
“คุณ... ชาร์ล...”
น้ำเสียงของหล่อนเบาหวิว ดวงตากลมโตเบิกกว้างแทบจะถลนออกมา
เขาระบายยิ้มให้กับหล่อน และเอ่ยทักทายทำราวกับว่าไม่เคยรู้จักกันมาก่อน
“สวัสดีครับ คุณ...”
“ลูกน้องผมชื่อนิลนาราน่ะครับ”
เจ้านายของหล่อนตอบให้แทน เมื่อเห็นหล่อนเอาแต่ทำปากพะงาบพูดไม่ออก
“นั่งลงสินิลนารา”
“เอ่อ... ค่ะ เจ้านาย”
หล่อนแทบทรุดฮวบลงกับพื้น แต่ก็จำต้องเก็บอาการแตกตื่นเอาไว้ เมื่อมือไม้ของหล่อนเย็นเฉียบ แต่ในอุ้งมือกลับมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา
“ดูลูกน้องของคุณศ
