ตอนที่ 8
980 คำ
เขาเลียไปด้วยแยงนิ้วเข้าออกในโพรงสาวไปพร้อมๆ กัน ชักเข้าออกถี่ระรัว จนสาวน้อยกรีดร้องโหยหวนด้วยความเสียวสุขสุดติ่ง
“อู๊ยยยย... อ๊า... เสียวววว อ๊า...”
ยิ่งเห็นสาวน้อยแอ่นโค้งสูงมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตามติดเลียไม่หยุด เลียจนกระทั่งหญิงสาวทนไม่ไหวและปลดปล่อยน้ำหวานออกมา
“อ๊ายยยยย... อ๊า...”
ชาร์ลตวัดเลียน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมาจากรูสวาทตรงหน้าอย่างหิวกระหาย เลียจนแห้งเหือด ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นไปจูบปากอิ่มหนักหน่วง และกระซิบแผ่วเบาด้วยน้ำเสียงกระเส่า
“ร้อนแรงเป็นบ้าเลย แม่โสเภณีตัวน้อย”
หล่อนไม่ใช่โสเภณี และอยากจะตะโกนปฏิเสธออกไป แต่เขาไม่เปิดโอกาสนั้นให้กับหล่อนเลย เพราะหลังจากขยี้ปากอิ่มจนบวมเป่งอีกรอบ เขาก็ถอดกางเกงในบ็อกเซอร์ออกไปจากเรือนกาย และก็เผยความอหังการดุดันออกมา
โอ้...
หล่อนเผยอปากค้างเติ่ง เมื่อเห็นขนาดของเขาเต็มๆ ตา
ชาร์ลใหญ่มาก ใหญ่จนนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะสอดใส่ผ่านเข้าไปในร่างกายของหล่อนยังไง
“ใหญ่ถูกใจไหม สาวน้อย”
เขาหัวเราะเมื่อเห็นสีหน้าตื่นตะลึงของหล่อน แต่ก็ไม่คิดจะรีรอให้เสียเวลาอีกต่อไป เขาดันสองขาอวบให้แยกกว้างมากที่สุด จับท่อนชายที่ทั้งแข็งทั้งอุ่นร้อนจดจ่อกับรูที่ชุ่มฉ่ำ หยอกเย้าด้วยการกระแทกเบาๆ และหัวเราะชอบใจ
“ผู้หญิงทุกคนชอบขนาดของฉัน และฉันมั่นใจว่าเธอก็จะต้องชอบ เพราะไอ้หนูของฉันมันใหญ่ และยาว มันจะทำให้เธอเสียวจนมดลูกสะเทือนเลยล่ะ”
เขาทระนงในขนาดและลีลาของตัวเองจนน่าหมั่นไส้ แต่หล่อนไม่มีเวลาคิดอะไรอีกแล้ว เมื่อนิ้วยาวยื่นมาเขี่ยเม็ดเสียวแรงๆ อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะดันความใหญ่มหึมาเข้าหาหล่อนสุดแรง
“อ๊ะ... อื้อ... เจ็บ... กรี๊ดดดดด”
ความเสียวที่ปากที่ลิ้นและนิ้วมือของเขาปลุกเร้าให้เกิดขึ้นถึงขั้นสลายหายไปจนหมดสิ้น เมื่อความเจ็บแปลบแทบฉีกขาดระเบิดขึ้น
“ฉันเจ็บ... ออกไป... งื่อๆๆ ออกไป... ได้โปรด...”
หล่อนร้องไห้คร่ำครวญ และผลักไสเขาไม่หยุด ความเจ็บที่เกิดขึ้นเกือบทำให้หล่อนขาดใจ
ชาร์ลเต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อผู้หญิงที่นอนแผ่หลาให้ทิ่มแทงเมื่อก่อนหน้านี้กรีดร้องโหยหวนออกมา ทำราวกับเจ็บปวดเหลือคณานับ แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้เขาแปลกใจได้เท่ากับความคับแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออกที่ท่อนชายกำลังสัมผัสอยู่
“เธอเหมือนสาวพรหมจรรย์มาก” เขากัดฟันแน่น และหยุดการดุนดัน
“หมอที่เธอไปทำรีแพร์ฝีมือดีขนาดนี้เชียวหรือ”
หล่อนมองเขาผ่านม่านน้ำตา มองด้วยความเสียใจ และน้อยใจ
“ออก... ไป...”
“ฉันออกไปแน่ แต่ต้องไม่ใช่ตอนที่ฉันยังไม่ได้เสร็จในตัวของเธอแบบนี้”
นี่หล่อนรู้ไหมว่าเขากำลังต่อสู้กับกล้ามเนื้อแน่นหนั่นของหล่อนมากแค่ไหน เขาทรมาน อยากจะโยกอยากจะกระซวกทิ่มแทงให้รู้ดำรู้แดงกันไปข้าง แต่ก็ต้องหยุดเพราะหล่อนกำลังเจ็บปวด
“แต่ฉันเจ็บ... ออกไป... ได้โปรด”
“เดี๋ยวเธอก็จะหายดี อีกไม่นาน... โอ้ว... กลีบเธอแรงดีเหลือเกิน บีบฉันไม่หยุดเลย โอ้ว...”
หล่อนไม่รู้ว่าทำไมเขาร้องครางแบบนี้ และไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้หน้าตาบิดเบี้ยวทรมานแบบนี้ รู้เพียงอย่างเดียวคือตอนนี้หล่อนกำลังเจ็บปวด และอึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออก
มือเล็กยังคงผลักไสเขา แต่เขาก็ยังคงฝังอยู่แบบนั้น ไม่ยอมขยับออกไปไหน
“คุณมันคนใจดำ... คนใจร้าย”
“ฉันยอมให้เธอด่า แต่ฉันจะไม่มีทางออกไปทั้งๆ ที่ยังค้างๆ คาๆ แบบนี้เด็ดขาด”
เขาคำรามรดหน้าของหล่อน และก้มหน้าต่ำลงมาหา
“ฉันจะเล้าโลมเธอใหม่”
“ไม่... อย่านะคะ”
เขาแค่นยิ้ม ก่อนจะบดปากลงมาหาอย่างหนักหน่วง ล้วงลิ้นเข้าไปในช่องปากสาว รุกรานคุกคามด้วยความหื่นกระหายรุนแรง
วินาทีแรกเรี่ยวแรงผลักไสเต็มร้อย แต่วินาทีต่อมาหล่อนกลับอ่อนแรงลงอย่างน่าตกใจ แค่เขาจูบ แค่เขาดูดปากดูดลิ้น หล่อนก็ระทดระทวยจนน่าเวทนา
“อ๊า... อ๊า...”
ความเสียวก่อตัวขึ้นในอุ้งเชิงกรานอีกครั้ง และแน่นอนว่าหล่อนก็หมดแรงต่อต้านลงในทันที ตอนนี้ยอมทุกอย่าง ยอมให้เขาจูบ ดูดอม หรือแม้แต่จ้วงโจนเข้าใส่
“อ๊ะ... อื้อ... อื้อ...”
ยามที่เขาดุนดันเข้ามาหาเป็นครั้งที่สอง หล่อนก็เจ็บแปลบอีกครั้ง แต่มันไม่รุนแรงเท่าครั้งแรก ก่อนจะตามด้วยความอึดอัดเมื่อเขาดันท่อนเอ็นแข็งๆ เข้ามาได้ครึ่งลำแล้ว
“เจ็บไหม”
หล่อนพยักหน้าตอบรับน้อยๆ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง และรอคอย
“อดทนอีกนิดนะ”
“อื้อ...”
ให้ตายเถอะ เขาไม่เคยต้องใส่ใจ ต้องห่วงใย หรือแม้แต่ต้องปรานีคู่นอนมาก่อนเลย เขาใส่ๆ ในร่างกายของพวกหล่อน ใส่จนอิ่มเอม แตกระเบิด เสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปคนละทิศละทาง แต่กับผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่เขาถูกตาต้องใจตั้งแต่แรกเห็น เขากลับใจอ่อนยวบยาบเพียงแค่หล่อนร้องไห้และบอกว่าเจ็บปวดทรมานเท่านั้น
ความรู้สึกอ่อนไหวแบบนี้เขาไม่ควรปล่อยให้มันเกิดขึ้น แต่มันห้ามไม่ได้ เพราะเจ้าหล่อนหอมหวาน และไร้เดียงสาเหลือเกิน
“ฉันจะระวัง... ฉันสัญญา...”
หล่อนมองเขาด้วยสายตาไว้วางใจ และเขาก็ควรจะให้เวลากับหล่อนอีกสักหน่อย แต่กลับทำพลาด ทำไม่ได้ เมื่ออีกครึ่งท่อนของดุ้นเอ็นมันร่ำร้องต้องการจะฝังลึกเข้าไปภายในร่องสาวให้เร็วที่สุด
- ผู้เขียน
