ตอนที่ 3
1077 คำ
ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงจนคล้ายกับจะหลุดออกมาด้านนอก ดวงตากลมโตเบิกกว้าง กลีบปากสีระเรื่อเผยอค้างอย่างตื่นตกใจ และหากผู้ชายแสนเพอร์เฟ็คตรงหน้าไม่เอื้อนเอ่ยวาจาใดออกมาเสียก่อน หล่อนคงจะยืนช็อกอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นทั้งวัน
“เดินให้มันระวังหน่อยไม่ได้หรือไง”
หล่อนถูกเขาผลักออกห่างจากตัว พร้อมๆ กับสติที่กลับคืนมา
ดวงหน้านวลแดงก่ำ เนื้อตัวเบ่งบานจนน่าอับอาย หล่อนรีบถอยออกห่างมากขึ้น เพราะไอร้อนจากเนื้อตัวของเขามีอำนาจเหลือเกิน มันส่งผ่านมายังร่างกายของหล่อน และทำให้หล่อนสั่นเทาทรมาน
“ขอ... ขอโทษค่ะ”
หล่อนเอ่ยออกไปเสียงสั่นเทา เนื้อตัวสั่นไหวราวกับถูกจับเขย่า
“แล้วนี่ยังไม่กลับบ้านอีกหรือ”
“เอ่อ...”
“หรือว่านัดกับใครเอาไว้”
คำถามของเขาทำให้หล่อนเผลอตัวเงยหน้าขึ้นมองสบตากับเขา และสายตาชวนฝันของเขาก็ทำให้หล่อนร่วงตกลงไปในหลุมดำจนมองหาทางออกไม่เจอ
“ปละ... เปล่าค่ะ”
“งั้น... ก็รีบกลับบ้านไปได้แล้ว ตอนนี้หน้าหนาว อากาศเย็นมาก และก็มืดเร็วมากๆ เช่นกัน”
หล่อนจะกลับไปได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อต้องไปเจอผู้ชายคนนั้นของจารุมาศก่อน
“ค่ะ”
หล่อนไม่อาจรู้ได้ว่าเขามองหล่อนด้วยสายตาแบบไหน เพราะมัวแต่ก้มหน้าหลบสายตา จนกระทั่งเขาเดินหายเข้าไปในลิฟต์แล้วนั่นแหละ หล่อนจึงค่อยๆ เงยหน้าขึ้น และถอนใจออกมาอย่างโล่งอก
“ทำไมบังเอิญแบบนี้นะ”
แก้มนวลทั้งสองข้างแดงก่ำ หัวใจยังคงเต้นระส่ำคล้ายกับเพิ่งเดินผ่านสนามรบมาไม่มีผิด
ผู้ชายคนนี้ไง... คนนี้ไงที่หล่อนตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ก็ทำได้แค่เพียงแอบรักแอบชอบเงียบๆ เพราะรู้ดีว่าเขาสูงส่งเพียงใด และแน่นอนว่าคนระดับรากหญ้าอย่างตัวเองไม่มีโอกาสแม้แต่จะเดินบนเส้นทางเดียวกับเขาด้วยซ้ำ
นิลนาราระบายยิ้มเศร้าๆ ก่อนจะปลอบใจตัวเองว่าการได้แอบรักใครสักคน มันก็คืออีกหนึ่งของความสุขเล็กๆ ในหัวใจแล้ว ดังนั้นอย่าได้คาดหวัง เพราะความคาดหวังจะทำให้เจ็บปวด
หล่อนสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะหน้าตาตื่น ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมองด้วยความตกใจ และรีบวิ่งหายเข้าไปในลิฟต์ทันที
“คนที่คุณเลือกตอนนี้เกิดอุบัติเหตุขึ้นน่ะ อยู่โรงพยาบาล คุณจะเลือกคนอื่นไปแทนก่อนไหม หรือว่าจะยกเลิกไปก่อน”
เสียงสนทนาของเอเย่นจัดหาผู้หญิงกรอกมาตามสาย และนั่นก็ทำให้เดวิดตกใจมาก
“อะไรนะ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ล่ะ แล้วนี่ผมจะไปแก้ตัวกับนายผมยังไง”
“ไม่มีใครอยากจะให้เกิดสักหน่อย แต่มันเป็นอุบัติเหตุ เข้าใจไหม”
อีกคนกรอกเสียงมาตามสาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้เดวิดสบายใจได้เลย
“นายผมไม่เคยต้องรออะไร และไม่เคยไม่มีอะไรที่ไม่ได้ด้วย”
“งั้นก็เลือกคนใหม่ไปแทนสิ เด็กเจ๊มีสวยๆ อีกตั้งเยอะ”
“ไม่ได้หรอกครับ ต้องส่งไปตรวจโรคก่อนถึงจะขึ้นเตียงกับเจ้านายผมได้”
“เจ๊ตรวจแล้วทุกสามเดือนเลย สะอาดปลอดภัยทุกคน”
ถึงคู่สนทนาจะยืนยันเช่นนั้น แต่เดวิดก็ไม่อาจจะขัดคำสั่งของเจ้านายได้
“ต้องตรวจโดยคุณหมอของเราเท่านั้นถึงจะเชื่อถือได้”
“แล้วจะเอายังไงล่ะ จะให้ค*****นใช่ไหม พูดมาเลย”
คนปลายสายเริ่มโมโห
“ใช่ครับ เพราะถ้ามาไม่ได้ก็ต้องโอนเงินมาคืน และต้องจ่ายค่าปรับด้วย”
“โอ๊ย ค่าปรับอะไร เจ๊ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย”
“ผิดที่ทำให้นายผมไม่ได้นอนกับเด็กของเจ๊ยังไงล่ะครับ”
เดวิดเค้นเสียงตอบไปตามสายอย่างไม่พอใจ
“แล้วเจ๊ไปควบคุมมันได้หรือไง อุบัติเหตุ ชื่อมันก็บอกแล้วว่าเป็นอุบัติเหตุ มันจะเกิดมันก็ต้องเกิด เจ๊ไม่ใช่เทพเจ้านะที่จะไปห้ามมันได้น่ะ”
“เจ๊เลิกโวยวายเถอะครับ โอนเงินค่ามัดจำคืนมาพร้อมค่าปรับด้วย”
“ก็เอาคนอื่นไปสิ ถือว่าช่วยเจ๊หน่อยนะ”
“ไม่ได้หรอกครับ ผมซื่อสัตย์กับนายของผมเสมอ ขอตัวนะครับ ผมต้องรีบโทรไปเรียนให้นายผมทราบ”
เดวิดกดตัดสายโดยไม่สนใจว่าฝ่ายเจ๊ที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของสายโทรศัพท์จะร้องเรียกดังแค่ไหน
เขาถอนใจออกมาแรงๆ หน้าตาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล จะไปบอกกับชาร์ลเองก็ไม่กล้า จึงตัดสินใจที่จะโทรหา
“ทำไมท่านประธานไม่รับสายนะ”
เดวิดโทรหาชาร์ลเกือบยี่สิบรอบแต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมรับสาย
“แล้วจะทำยังไงดีเนี่ย”
เขาทั้งส่งข้อความทั้งฝากข้อความหา และก็หวังว่าชาร์ลจะไม่โมโหจนถึงขั้นไล่เขาออกจากงานหรอกนะ
เดวิดถอนใจแรงๆ ทรุดตัวลงนั่งบนเตียง ดวงตาเต็มไปด้วยความเป็นกังวล และก็พยายามที่จะต่อสายหาเจ้านายของตัวเองอีกครั้ง แต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม เมื่อชาร์ลไม่ได้รับสาย
“ท่านประธาน... รับสายสิครับ”
เขายังคงพยายามไม่ลดละ และก็บอกกับตัวเองว่าหากภายในครึ่งชั่วโมงนี้ชาร์ลยังไม่ติดต่อกลับมา เขาคงจะต้องบากหน้าไปให้ชาร์ลต่อว่าอย่างไร้ทางเลือก
เสียงโทรศัพท์มือถือกรีดร้องหลายครั้ง เขาได้ยินตั้งแต่เริ่มอาบน้ำใหม่ๆ จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จ พอออกจากห้องน้ำจะเดินมาดูว่าใครกันที่ขยี้โทรหาถึงขนาดนี้ แต่แบตโทรศัพท์ดันหมดเสียก่อน
“เฮ้ย... แบตหมดหรือเนี่ย”
ชายหนุ่มโยนโทรศัพท์มือถือลงกับโต๊ะเหมือนเดิม ก่อนจะเดินนุ่งผ้าขนหนูสีขาวผืนสั้นเต่อเพียงผืนเดียวออกไปยังส่วนของห้องรับแขก เดินเลยไปยังห้องครัว และหยิบไวน์ออกมารินใส่แก้วและดื่ม
“รสชาติดีชะมัด”
เขารินไวน์ดื่มอีกหลายแก้ว ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในห้องนอน เพื่อเตรียมตัวขึ้นเตียงกับสาวไทยที่เดวิดกำลังจะส่งมาให้ถึงห้อง
- ผู้เขียน
