Ep.20
You hurt me
" นายพูดแบบนั้นออกมา.. ทั้งที่นายก็เป็นคนแรกของฉัน " ฉันพูดเสียงสั่นออกไปทั้งน้ำตา
" เออๆ ขอโทษ ๆ เธอจะหยุดร้องไห้ได้รึยัง "วินเทอร์พูดขึ้นห้วน ๆ
"นายขึ้นเสียงใส่ฉันเหรอ ฮื้อ.... "ต่อมน้ำตาแตกหนักกว่าเดิม มันจี้ปมๆ
" ฉันพูดปกตินะ " วินเทอร์เกาหัวแบบหงุดหงิดๆ
" ฮื้อ..... ฮื้อ....... นายนะ ...ว่าฉันร่าน ทำไมละ ทำไมๆ ๆ " ฉันร้องไห้ไปด้วยทุบอกที่เปลือยเปล่าของเขาไปด้วย
ตุ๊บ ๆ ๆ ๆ
" โอเคๆ " วินเทอร์ปล่อยให้ฉันทุบอกแกร่งของเขา โดยไม่บ่นสักคำ
" ฮื้อ...... ฮื้อ......... เรื่องที่ฉันอยากจะโดนเรียงคิวอีก พูดได้ยังไงกัน " ฉันร้องไห้หนักขึ้นๆ และทุบอกของเขาต่อไป
" โอเคๆ ฉันมันพูดไม่คิดเอง ไม่ต้องร้องแล้วๆ " วินเทอร์ลูบต้นแขนของฉันเบาๆ แต่เขาพูดด้วยอบอุ่นๆ
" ฮื้อ...... ฮื้อ......... " ฉันเป็นพวกถ้าได้ร้อง แล้วหยุดยาก ฉันยังคงยืนทุบอกเขาอย่างแค้นๆ
" ..เสียใจขนาดนั้นเลยเห
